Ew bûn sê-çar sal in li Tirkîyê û bakurê Kurdistanê baran dibare, lêmi?tî radibin û di nava bajarên wek Stenbûl, Enqere û gelek bajarên din yên Tirkan de ava baranê di nava kolanan de diherike, her ti?tê heyî dide ber xwe dibe û hey dibe. Xelkê wan deveran dikevin nav rezalet û xisaretê. Lê li Hekarya ew baran bûne sedemê bereket û zelaletê.
Kanîyên ku zuha bibûn carek din av herikandin û ji nû ve vejîyan. Lê ya xwe?tir kanî û çemên nû jî dizên û bereketa xwe li ser Kurdan belav dikin. Bi kurtî; xwerist û Yêzdan heyfa me ji Tirkan re nehi?t! Bi baranê ew REZALET Û XISARET ê, em jî bi ZELALET Û BEREKET ê XELAT KIRIN.
Li bajarê Culemêrgê di qontara çîyayên bilind de, di bin rêya tirinbêlan li qiraxa çemê Zapê, çemek zelal wek eynikê, avek sar wek sîqalê za. Ew çem wê di tevahîya ba?ûrê Kurdistanê re derbas bibe, xêr û bereketa xwe li ser wan bire?îne .
Dê kerem kin li wî çemê nûzayî binerin û çavên xwe rohn, dilê xwe ?ad bikin.
Culemêrg
Du pê?niyazî:
– Çem der dibe, keko, nazê: Li Çolemergê çemek der bû.
– “Ew bûn sê-çar sal in li Tirkîyê û bakurê Kurdistanê baran dibare…” Bikarhanîna 2 lêkeran bi hev re nabe. Yan: “Ev bûn sê-çar sal…” yan jî: “Ev sê-çar sal in…”
Bibex?înin. Serkevtî bin.