Wê kurê me bibe motorsîkletçî

Rojekê merivek û kecikek Tirk dizevicin û salek wan xelas dibe, lê zarokên wan çênabin.

Radibin diçin doktor û dibêjin:“ Ez benî, zarokên me çênabin“.

Doktor radibe wan saxtî dike, dinere ti?tek wan tuneye. Doktor dibê: „Hûn li kuderê dirazên- radizên?“

Ew ji bersivê didin dibên:“ Di malekê de, lê odên me ji hev cuda ne“.

Doktor jî dibê:“ Ma wiha dibe, bikevin odeyekê wî“. Ew jî dibên belê û diçin malê.

Werhasil, salek di ser re derbas dibe, zarokên wan disa çênabin, disa tên cem doktor. Doktor dibêje:“Êêêê, ka zarokên we?“

Dibêjin:“ Ez benî, dîsa zarokên me çênebûn“.

Doktor ?a? dimîne û dibêje:“ Ma hûn ketin odeyekê?“

„Erê ez benî, em li odeyekê dirazên lê zarokên me çênabin“.

Doktor dibêje:“ Hûn di odê de çawa radikevin?“

„Ez benî, em di odeyekê de radizên lê cihê me yê raketinê cuda ye“.

Doktor dibê:“ Pêwiste hûn di odeyekê de razên û cihê raketinê jî li cem hev be“.

„Hiiiiiii, belê ez benî, îcar me mesele fêhm kir“ dibêjin û radibin diçin malê.

Salek din jî derbas dibe, zarok dîsa çênabin. Dîsa tên cem doktor.

„Ez benî, zarok disa çênebûn“.

Doktor hêrs dibe, dibê:“ Oxlim, ma hûn çawa dirazên min fêhm nekir û çû yaw. Ê bêjin ewladlarim, çawa bû?“

„Ez benî, em di odeyekê de radizên, cihê raketinê ji yek e, lê dîsa jî çênabe“.

Doktor dibê: „ Ewladim, here malê, pîreka xwe têxe odê, ji pîreka xwe pirs bike bêje „xanim, ma senin delîgin nerde (xanim qula te di ku de ye), xiyarê xwe nî?an bigre û daxf bide“.

Mêrikê Tirk dibê: „Wîîîîî, naxwe mesele ev bû!“ û dide lotik û zîtirkan û diçê malê.

Li malê ji jina xwe re dibê: “ Hanim, hele were were, ka em bikevin odê. Ka cilên xwe derxe“ û ji xanima xwe re dibê:“ Hanim, senîn delîgin nerde qiz?“ (xanim qula te li ku ye lê).

Xanim jî xanimek pir biaqil e ha, xwedê heye.

Xanim radibe (ha?a min hizûr) qûna xwe rê zilam dide, zilam hema nî?an digre û xiyarê xwe dahf dide. Rebena jinikê dibê „tiiirrrrrrrr“ û tirek mezin dike. Zilam behitî dimîne û dibê: „Hanim hanim, bizim oglan motorbisikletci olacak dînime îmanime – xanim xanim, bi dîn û îman wê kurê me bibe motorcî“.

Xanim dipirse: „Yapma beeeeee, nerden bîlîsen motorsîkletçî olacaq herîf – tu ji ku zanî wê kurê me bibê motorbisiletçî mêrik?“
„Ohooooo, amma da cahîlsen ha hanim, motorûn sesînî dûymadin mi qiiizzzz, dînime îmanime bîzîm oglan motorsîklete bînmî? yolda gelî– ohoooo, tu pir xe?îm î ha xanim, ma te dengê motor nebihîst keçko? Bi dîn û îman wa kurê me li motorsîklet siwar e û daye ser rê û tê“.

Aha mesela me û Tirkên ku hetanî doh jî herdu qulên jinên xwe ji hev nas nedikirin ev bû gelî xwendevanan. Îcar hesab li cem we.

Tirkên ku bawer dikirin (ha?a min hizûr) qûna jinên wan „malzarok“ e û qûn li rebenên jinên xwe diçirandin, îro bûne hakim, mîr û wezîrên ser serê me Kurdan û tew henekên xwe jî bi me dikin.

Ê ma law ezê bêjim çi…

Qey birastî jî em Kurd ji we xwelîlisertir in heta go em bûne kole û bindestên Tirkên qûnçirên bavo…

Mistefa.Heyvbaz@hotmail.com

Stenbol