Xwezî ez li ?ûna te bûma

Camêrek Cûlemêrgî ji xerîbîyê diçe bajarê Wanê. Li bajarê Wanê xanîyê xwe emanetî kirêcîyê xwe kiriye. Kirêcî jî ji ber pirbûna muhrîyan (mûrî- gêrik) dîkek  (kele?êr ) û pênc mirî?kan dikire û berdide nav baxçe da ku mihrûyan bixwin û mihrû kêm bibin.

Rojekê yê Cûlemêrgî li eywana midbexê rûni?tî ye. Ji alîyekî qahwa xwe vedixwe, ji alîyê din jî li dîk û mirî?kan tema?e dike.

Dîk serê her çend deqîkan bang dide, pîkolê dike û li mirî?kekê suwar dibe. Û dîsa pîkolê dike û dike „kî kirî kîîîî .“

Dilê yê Cûlemêrgî bi halê wî disoje (di?ewite) û ji dîk re dibêje: “ Êêêêê, ma çima na bavê min,  kêyf kêyfa te ye. Pênc jinên te hene û yek ji ya din xwe?koktir (xwe?iktir) e . Ez belengaz û rebenê xwedê lêre (li vir) tinê mame. Ne min jin heye, ne jî zarok. Xwezî ez li ?ûna te bûma û tu li ?ûna min.

About The Author