BIDE HER KESÎ CAR CARAN JÎ BIDE MIN

Pi?tpen û zikmezinekî me yê Kurd li bajarekî Tirkan xwedîyê kargehekê ye, karsaz e. Bi  temenê xwe jî nêzî kalbûnê ye, lê dev ji xowardetîyê  jî bernade, tolaz û çavlider e. Bi qehbikek Tirk Fato?ê re carcaran dikeve lotikan. Qehbik dilê wî xwe? dike ku zêde pere jê bistîne, dibê: “ Ez pir ji  te hez dikim, tu bawer bikî xeynî te ez nadim kesekî ha.

 Kurdê me yê qiraseyê xowarde  zane ku ew qehbik birazîyê wî jî tê de, bi gelek kesî re dikeve lotikan. Zane ku qehbik wî dixapîne, ji ber wê dibêje: “ Na  na Fato?,  tu hema bide her kesî lê carcaran  jî bide min bes e.

 Romî jî li  me wisa dikin, wexta  hevgirtina Kurdan çêdibe dibên: “ Em pir ji we hez dikin, hûn hinekî bisekinin emê pa?ê dilê we xwe? bikin. “  Heta ku cardin ?erê navxwe û birakujîyê saz dikin; Kurdan bere hev didin û cardin nadin.

Wey bê hi?no, ma êdî ne bes e hûn dikevin xefika Romîyan! Hevûdu berdin hema xwe bigihînin wan û bernedin heta we dilê xwe rehet kir lo.

Kurdistan

About The Author