Malperek bê sansûr e, hay ji xwe hebin!

info@lotikxane.com

 

 

Mîrza Yildiz

 

Dirûtî

   Serokşalyarê Tirkiyê Recep Tayip Erdoxan dibêje: “Bila Îsraîl vê zanibe

ku zarên wan li bal wan çi qas bi qîmet in, yên fîlkîstîniyan jî li bal

fîlîstînyan ew qas bi qîmet in…” Wexta bi dehan zarên kurdan dikuje, pesnê

xwe dide û dibêje: “îro min ew qas terorîst kuştine.” Lê vê ji bîr dike ku

ew xortên hatine kuştin zarên mirovan e, ne têjikên ajalan e. Ew jî zarên dê

û bavan e. Mîna zarên tirkan, ew jî li ber dilê dê û bavên kurd şîrîn û bi

qîmet in.

   Bapîrên me gotine: “reşê ji dê û bavê, spî nabe bi sabûn û avê…” Dîsan

gotine: “teb’ê şîrî heta pîrî…” Yên berî wî wisan bûn, ew jî wisan berdewam

dike.

 

XILASKER PKK

Memê kurd diçe leşkeriyê, feramandar li qada amojgeriyê jê dipirse:
- Memo, ku dijmin ji pêş ve werin, tu dê çi bikî?
- Ezê aliyê pêş gulebaran bikim, feramandarê min!
- Ku ji aliyê rastê ve werin?
- Ezê berê çeka xwe dagerînim aliyê rastê, wan gulebaran bikim, feramandarê
min!
- Ku ji aliyê çepê ve werin?
- Ezê berê çeka xwe dagerînim hêla çepê, dijimin gulebaran bikim, fermandarê
min!
- Memo, ku dijmin ji paş ve werin?
Memo radibe ser xwe, tivingê tavêje û bi wê tirkiya ku nû hîn bûye, dibêje:
- Qomîtan, hema Mistefa Kemal ekserî bîr ben mi qaldî!? (Ma leşkerê M. Kemal
ez tenê mame?..)
Ji rêxistina Atabeyler dipirsin:
- Kuro, ev çi çek, cebilxane, narincok û bombe ne?
Ji bo li hember dewlet û dadmendiyê xwe bêtawan şanî bidin, xwe avêtin bextê
PKK’ê, endamên wê gotin:
- Wele bile ji bo xatirê ku em bi PKK’ê re têkoşînê bidin, ev çek li cem me
ne. Ya na tu pêdiviya me bi van çekan tune ye.
Ê lawo! PKK, mîna Memoyê kurd encax xilaskerê mafê kurdan, demokrasî,
wekhevî û biratiya gelan be û wan biparêze. Ma we diz, keleş, talaneker û
têjikên guran jî? Hûn xwe wisan bêserî tavêjin tol û bextê wê… De, dewlet li
we were rehmê; ne Yezdanê Dilovan…

HERIMANDINA ŞEHADETÊ

Van tirkên dola çarlepiyan devê xwe xistin çi ew herimandin. Niha devê
xwe avêtine şehadetê, ji temamê mirî û cehenemiyên xwe re dibêjin “şehîd.”
Wey law! Niha bira ev leşkerê ku îsal li Kurdistanê têne kuştin şehîd in? Ê
hema bi Xwedê tu eleqa wan bi şehîdbûnê re nîn e. Ne di ber vatan, mîllet,
Sakarya de dimirin. Ma qey çapemeniya tirka kor e, nabîne ku ew leşkerên
feqîr di ber Yaşar Buyukanitê ku bibe sererkanê giştî de têne kuştin. Ku
piçek mejî di serê xwediyê wan de hebe, wê wan goriyên Buyukanit bi axa sor
û heft avan tahfîl bikin. Lê, ma ka aqil? Dibêjin: “xwediyê miriyan kor in…”

FATÎHE!..
Dibêjin, “barê du desta, naçe tu besta.” Wek baweriya bi dîn û îmanê
xwe, baweriya min bi nojdaran dihat. Lê xuyaye ku di karê tevgera laşê mirov
de pir nezan in. Mîna robotan e, karê xwe ezber kirine, loma emeliyatên xwe
paqij û bi esasî dikin. Dû re?.. Dû re îşê wan jê nîn e.
Êê lawo, ma hûn zanin, an Xaliq? Ku hûn radibin têkilî karê Xwedê dibin.
Hema bi Xwedê îcar emê destê xwe ji Ecewît bişon; wî hew bi doxika kevçî
girt. Pepûko, mejiyê wî ziwa û hişk bûbû. Jina wî ciwan, kordunda… Dilê
Xaliqê mexlûqan pê şewitî, hinek xwîn berda ser mejiyê wî ku ter bibe, kat
bide. Hûn çûn, we ew xwîn ji ser mejiyê wî kişand. Wele ji fatîhakê pêve
tiştekî em jê re bikin nemayê. Hema li ser ruhê wî û miriyan fa t î h e!

XELATA AŞTIYÊ

Ka me çi ji aş û aştiyê fêm kir? Ki bi şabaşa bûye paşa? Her kes dizane
aştî xweş e, biratî, aramî, serbilindî, camêrî, dewlemendî, teknolojî,
şadimanî û serfîrazî ye. Xêr e, berekt e, riya çûna bihuştê ye. Erê ji
aştiyê re sebir divê, hedan divê, têkoşîn divê. Ma bes e? Qamçî, zext,
berxwedan û şer navê?
Mesela aştiya me jî bûye wek mînaka Xoce Nesredî. “Xoce te wisan bikira,
wisan û wisan bikira.” Xoce diteqe, dibêje: “ma hêç sûcê yê diz nîn e?”
Erê aştî û sed caran aştî… Biran ino, meriv ino aştî yekalî ne gengaz e,
du alî ye. Ma ku yê hemberî te aştiyê nexwaze? Her tişt bi pîvan e, hed û
hidûdek jê re heye. Xuyaye ku pîvan, hed û hidûd ji daxwaza aştiya me re nîn
e. Tu tam tê de nema. Ji vir û pê ve ne camêrî ye, îcar lawazî û tengezariyê
tîne bîra mirov…
We gişan bi çavên serê xwe dît, Resûl Sadak da ser riya aştiyê çû cejna
serokê cerdevanan pîroz bike, kumekî sor xelat danê. Gul û kulîlkên ku bi
xwe re biribûn, bûn kevir û li serê wî ketin, ango serşikestî, serçav bixwîn
vegeriya mala xwe

 

 TELQÎNÊ LI ATEÎSTA JÎ DIXWÎNIN

Van rojan gelek camêrên qaşo çepgir li ser wesifdana (pesindana) Denîz
Gezmîş ketine pêşbaziyê. Pesnê wî, ramanên wî, şoreşgeriya wî, bizav û
tevgera wî didin. Heta vir her tişt normal e, asa ye. Camêran ji bo ramana
xwe, ruh û canê xwe feda kirin. Rehm ji kîsî Xwedê ye, mirov nikare tê de
xesîsiyê bike; ez jî dibêjim: Yezdanê dilovan û dilovîn wî û rêhevalên wî bi
dilovaniya xwe şad bike.
Ya sosret ev e ku tu têkiliya wî bi bizava Kurdeweriyê û rizgariya Kurdan
re tune bû; heta di pêvajoya bizav û şoreşa wî de xortên pêşverû û şoreşger
yên Kurd û Tirk tîş bûn û ji hev qetiyan, ango FKF(Fîkîr Kluplerî
Federasyonû) ku di xwe de biratiya gelan dihewand, hate rûxandin. Xortên
Tirkan ‘Dev-Genç’, yên Kurdan ‘DDKO’ damezirandin.
Ev peyva Denîz hîn jî di qula guhê min deye: “Ezê di nêz de derkevim
çiyan, dest bi şerê çekdarî bikim; jixwe ez tu milîtanên Kurd naxêm nav şer,
bizav û pevçûna xwe…” Apê Mûsa jî bang li Omer Ayna kir, jê re got “lawo, ew
ne riya te ye, tu ji refê xwe qetiyayî; vegere.”
Îcar ên mîna Ertûxrûl Kurkçu û Ferhat Tûnç dibêjin: “ dema li ber sêpiyê
şerît di gewriyê de(ku kesek ji wan li wan deran nîn bû) bû, Denîz gotiye:
bijî biratiya gelê Kurd û Tirk…” De bavo mala wî ava; Xwedê jê razî be.
Tiştê ku bi saxî bigota negot lê, di mirinê de gotiye. Bi gûmana min, mîna
mirovê Xwedênenas ku piştî mirinê telqîna olî lê were xwendin e. Bi hêvî û
baweriya ku gelê Kurd û Tirk ji vê peyvê xêrekê bibîne.