Qilçixa: Qado Şêrîn

Al û Sirûd jî têkdirin

- ko wisa nebû ezê bîst û du pîvazan bi guhê xwe vekim.

-Kurdê bi zimanê serdestan dinivîse, alîkariya dujmin di têkbirina zimanê kurdî de dike.

-her zaravek bûye zimanekî serbixwe,

-kî ji Qamişlo û Amedê ji Soran têdighêje û dixwîne?

- bi jimara partiyan em bûne perçe werçe,

- Saykis-Bîko nikarîbû me kurdan wek dîk û mirîşkan ji hevûdu cuda û perçe bike.

- têksta Şêrgo Bêkes a ji bo sirûda netewî perçebûna me kurdan tekez dike.

- ko Şêrgo Bêkes ne Soranî biwa dê Soraniyan helbesta wî bikirna sirûda netewî ?.

Ala kurdî bû, sirûda netewî bû, her du jî di pirojeyên guhertin û têkçûnê dene, dê her du nema simbolên yekîtiya me kurdan bin, her du jî nema me kurdan dighînin hevûdu. Dimîne gotina EZ KURD IM, kî dizane dibe ko sibe girûpek ji me rabe û bêje; ez Bahdînî me, ez Sora me, ez zaza me, ez misulman in, ez bûzî me, ez ezîdî me, jixwe Ezîdî berî ko bêjin em kurd in, dibêjin em Ezîdî ne. Jixwe her zaravek bûye zimanekî serbixwe, nimûneya li ber çav başûrê Kurdistanê ye, kî dikare bêje ko soranî û bahdînî nebûne du zimanên cuda û serbixwe. Diyare emê jî bibin wek Ereban, lê ereb yek zimanê wan heye dikarin ji Maroko ta bi Iraqê ji hevûdu têdbighêjin, dikarin hevûdu bixwînin, îca li ba me kurdan ew jî nîne, kî ji Qamişlo dikare ji nûçeyên bi soranî fam bike, kîjan nivîskarê ji Amedê dikare ji nivîskarên Sora re bixwîne, jixwe sora ji xwe pêve ji kesî re naxwînin, hin caran ji Kolombî û Meksîkiyan re jî dixwînin, lê ji kurmancan re naxwînin û ta radeyekê baweriya wan bi wê çandê nayê. Ko alfabeyek van zaravan neke yek, ferhengek wan neke yek û dezgehên medyayî(Tv, radyo, kovar, rojname, internet...) bi rola yekîtî û ji hevûdu nêzîkkirinê ranebin, em nêzîk têkdiçin.

Di her perçakî de em bi jimara partiyan bûne perçe werçe, û her partiyek seriyekî dajo..

Ko wisa berdewam bike, dê sibe her yek ji me xwe bi navê ÊL a xwe bilind bike, dê bêje ez ji filan Êlê me berî bêje; ez kurd im..perçebûnê pişta me şikandiye..perçebûn..jihev veqetandin li her deverê hatiye çandin.

Ji ber vê yekê Jonasan RANDIL navê pirtûka xwe ya di derbarê kurdan de kir“Miletek di Perçebûnê de”. Ji ber em di her tiştî de perçe werçe bûne, di ziman de, di partiyan de, di helwestan de, di alfabeyan de, di rêzimanan de, di olan de, ma em di çi de perçe nebûne, Al û Sîrûda netewî bûn wa birayên me î  soran dikin wan jî perçe werçe bikin. Bila kesek nema xewnan bi kurdistana mezin bibîne!. Û serê we sax ..

Çi min wek kurdekî ji Qamişlo û Amedê bi kurdên Silêmaniyê ve girêdide ji bilî alê û sirûda netewî?. Li vir nikarim bêjim ziman jî, ji ber ez ji soranî fam nakim, û bi alfabeya wan jî nizanim bixwînim, her wisa ew jî ji min fam nakin û min naxwînin, ji ber ez bi kurmancî diaxivim û bi alfabeya latînî dinivîsim.

Sê tişt hest û canê merovan(miletan) dikin yek û yekîtiya wan diparêze û xurt dike; Al, Sirûda netewî û ziman. Ji dema peymana Saykis-Bîko de dujminan em kirin çar perçe, lê nikarîbûn me kurdan wek bira û bira, wek can û can, wek dîk û mirîşk ji hevûdu cuda û perçe bikin, tim me digot; ev sînor sînorên dujmin in dê rojekê rabin, lê niha îca em sînoran di nav xwe de didynin û vê yekê bi destê xwe dikin. Jixwe ji berê de pêşiyan gotine; kurmê darê ne ji darê be, dar kurmî nabe. Di têksta helbestvanê navdar Şêrgo Bêkes de ya ji bo sirûdeke nû perçebûna me kurdan bi reh dike, dema dinvîse: Li bakur û li başûr bî, rojava, rojhilatî... Armanc yeke…al jî yeke, doza me ye azadî.  Di malika pêşî de têkst perçebûna me tekez dike, Al jî ta niha yek bû ew jî ji bilî birayên Sora ve tê guhertin û nema yek dimîne wek di têkstê de hatiye. Gelo ko Şêrgo Bêkes ne Soranî biwa dê Soraniyan helbesta wî bikirna sirûda netewî ?.

Ko Al û Sirûd li başûrê Kurdistanê bêne guhertin, ta çi radeyê kurdên rojava, rojhilat û bakurê dil mecbûrin pê bikin?, ta çi radeyê dê bandora xwe li kurdên rojava, rojhilat û bakurê dil bike?, ta çi radeyê dê başûrê dil ji rojava, rojhilat û bakurê dil cuda û dûr bixîne?, li gor dîtin, bîr û boçûnên xwe dikarim bersiva van pirsan bidim, lê bersivê ji xwendevanan re dihêlim tako ew jî beşdarî vê mijar û pirsgirêkê bibin.

Kurdê bi zimanê serdestan dinivîse, alîkariya dujmin di têkbirina zimanê kurdî de dike. Dema hemû nivîskar, rojnamevan, kovar, Tv, radyo bi kurdî bin û bi kurdî binivîsin miletê kurd mecbûrî fêrkirina zimanê wî dikin. Lê dema li Amedê kovar bi Tirkî derkevin kurdên Amedê dê xwe fêrî kurdî nekin, ji bo wan xwendina bi Tirkî hesantire ji kurdî, mexabin ko berî du-sê rojan kovarek bi navê ESMER û bi Tirkî li ISTANBULê ji bilî hin nivîskar û rojnamevanên kurd derket. Ev jî rengek ji rengên têkçûn û şikandina ye, dêmek ew kovar ji bo Tirkan û ne ji bo kurdan derdikeve.

Al û Sirûda nû dê tenê ji bo Başûrê Kurdistanê bin û ne ji bo tevaya Kurdistanê, ji ber dê nerîn, bîr û boçûnên kurdên din di vê yekê de neyê standin, dê hest û kesayetiya kurdên din di wan de nebin. Jixwe hemû şaşe, ma çi hatiye guhertin, ma başûrê Kurdistanê bûye welatekî serbixwe tako Al û Sirûdeke nû û taybet bi bi wan hebe. Bi serhişkî û biryara Soran zaravê Soranî dibe zimanê fermî, dîsa bi serhişkî û biryara wan dê Al û Sirûd jî bêne guhertin, ko wisa û wek wan nebe dê ji bahdînan veqetin û mîrektiya(herêm, welat) Soran bê damezirandin, ko wisa nebû ezê bîst û du pîvazan bi guhê xwe vekim.

15/12/2006

Ne tenê bi pênûsan,

belê bi lêv û serê memikan jî helbest têne nivîsandin.

-Dema laş daxêve afirandin diraweste,

-Dema sênga boz tê dîtin bawerî tên guhertin.

-Ez laşê xwe ji bo pêşxistin û nûjeniya çanda kurdî pêk tînim.

-Helbest ne tenê bi pênûsan tên nivîsandin, belê bi lêv û serê memikan jî.

- ez xwe bi hemû serokên kurdan nadim

- dema laş daxêve pênûs dirawestin.

-dema laşê jinan dîlana xwezayî dikin xelat û şehnazî bê nirx dibin.

-jin bi laşê xwe dikarin dasîtanan binivîsin.

- helbest bi laşê min ve şîn tên.

* Berî çend şevan nivîskara navdar Şûşê bû mêvana Sawêrên berî berbangê û min ev hevpeyivîna xeyalî pêre kir.

Xêrhatin:
Wek jineke kurd, wek helbestvaneke kurd, wek diyeke kurd, wek xatûneke kurd, wek xwedî zimanekî xweş û şêrîn, wek laşekî spehî û nazik, wek xalxalokekê, wek nûjenvana helbesta kurdî û wek gula helbestvanan tu li ser serê min î zelût hatî û di ser çavên min ên sor re hatî, ax ne tu nizanî ez çiqas bi dîtina te kêfxweş û şad im, min bawer nedikir rojekê ji rojan te bibînim, gelekî bi xêr hatî. Ez ji te hez dikim.

Şûşê: spas, ji ber ez jin im te ewqasî pesnê min da, mane wisa ye?, bê guman ko ez ne jin biwama te ewqase gotinên xweş ne digotin, dêmek te çavên xwe bera min daye, min zanîbû ew awir ne vala ne, piştî hevpeyivînê emê hevûdu li ser avê bibînin. Ê hina navê wan derdikeve û hinan qûna wan derdikeve.

Pirs1: berî tu bibî helbestvan tu çibû?, te çi dikir?, te dema xwe bi çi diborand?, tu dikarî di derbarê jiyana xwe de bi kurtî baxêvî..?.

Şûşê: berî ez bibim Şûşê û evqas xirecir li dor min peyda bibe ez ne tiştek bûm, min zarok ji kurdan re çê dikirin, min dema xwe bi xwedîkirina mirîşk û rûniştina li ber rêzefilmên ereban diborand. Min motik dixistin bin mirîşkan, min qirêja bin pez paqij dikir, min bi heftokan dilîst, min sê dan av ji bîra şor tanî. Dema ez zaro bûm min xefk û dav li ber çûk û çivîkan vedidan. Min bê dilê xwe mêr kir, bavê min ez bi darê zorê dam, min ji yekî din hez dikir, ax kuriko ez qet te ji bîra nakim. Xefk û davên wî vala nediman, tim çûk ji min re digirtin, min ji goştê çûkan pêve nedixwar, gelekî ji min hez dikir, hîn jî hevdîtina pêşî tê bîra min, du caran maçî min kir û destê wî di nav memkên min debû û digot: ez ji te hez dikim. Wê çaxê em di kadîna mala xaltîka min de bûn, jixwe diya min carekê em di wê kadinê de girtin û ji bo wisa ez nedam wî. Ax min çi bêrya wê kadînê kiriye.

Pirs2: naxwe tu tim di kadînan debû yî, kadîna bîranînan?

Şûşê: belê, lê ne tim, rojane du-sê saetan, tu dikarî bêjî ko ez tim bi ka bûm. Ta niha û piştî çend zik zarok jî ew kes ji bîra min ne çûye, her ko mêrê min bi min re radizê ew tê bîra min, ko neyê bîra min ez kêfxweş nabim, ez wek perçak qeşê me.

Pirs3: çima we hevûdu ne revand?

Şûşê: min jê xwest û got; kuriko wer em hev birevînin, lê wî newêrîbû, ji kuştinê ditirsiya, digot: wê bav û birayên te guh û pozê min jêkin.

Pirs4: navê wî çi bû û niha rewşa wî çi ye?

Şûşê: navê wî Tewaro bû û niha dîn bûye, bi çolan dikeve û kirasê xwe diçirîne, bi keran re radizê, wan hembêz dike jê weyê ez im, kera hembêz dike û dibêje: Koka min wele ji te hez dikim. Ax ax çi gunehe..dilê gawiran pê dişewite.

Pirs5: tu bêrya wan rojan dikî?.

Şûşê: niha na, ez bi jiyana xwe li van welatan razî me, vaye wek tu dibînî ez bûme helbestvaneke navdar, hemû nivîskar, rewşenbîr, rewşenkîr, rexnevan û textikvan bejna xwe ji laşê min re ditewînin, hemû li dor min digerin, min jinên wan li ber çavên wan reş kirine, ma wê çi bi min bê ko ez ramûsanekê bidim wan, tiştek ji min naweşe, dako rêncberiya min bikin, dako helbesteke min serast bikin, dako helbesteke min wergerînin zimanê çûka, dako nivîsin xwe bi nav û wêneyê min belav bikin, ser bi ser, ramûsanek bi helbestekê, hemû razîbûna min ji bo ramûsanekê dixwazin, bê şêwra min narin destavê, ko ez Messengera xwe vedikim, xwezî tu bi rih û can bî û tu bibînî bê çend kes û hemû jî nivîskar in, bi min re chat dikin. Berî çend rojan nivîskarekî ji min re namek bi E-mail ê hinart, têde nivîsandibû; dema ez bi jina xwe re radizêm ez te li bîra xwe tînim, û ev ji bo min serkeftineke bê hempaye, ev tê wê wateyê ko laşê min mîna helbesteke afesanî xweş û bilind e û bi rola xwe radibe. Ma helbest tenê bi pênûsan tên nivîsandin, belê bi lêv û serê memikan jî. Berî demekê helbestvanekî rih dirêj helbestek xwe li ser pişta min nivîsand û li bin danî: bila beramberî vê kêfxweşiya dîrokî be, ango ser bi ser..bila ji te re be..diyarî te..bi navê xwe belav bike. Jixwe pişta min a fireh û gewr têra nivîsandina dasîtanekê dike. Piştî em şer û cenga sîng û beran bi dawî tînin, ez pişta xwe didimê û ew êdî dest bi nivîsandinê dike, helbestên ko li ser pişta min têne nivîsandin xurt û bilindtirin ji yên ko li ser pelan têne nivîsandin. Ma ev ne xizmete di ber çanda kurdî de?, ma kes wek min heye ko xizmeta çanda kurdî dike?. Her yek bi şêweyekî xizmeta canda xwe dike, û ez bi laşê xwe vê xizmetê dikim. Bi gotineke xweş ez xwedî malper, rojname û kovaran dîn û kor dikim.

Pirs6: ev tê wê wateyê ko tu ne jin biwa tu ne dibûyî helbestvaneke navdar, bi wateyeke din, ko tu ne xweşik û spehî biwa tu ne dibûyî navdareke kurd?.

Şûşê: şek û guman di vê yekê de nîne, jixwe ko ez ne xweşik û spehî biwama kesî silav jî li min nedikir. Xêra xweda bi min kir ev laşê spehî da min, lê ev tenê ne bese, şêwe pêwiste, çilo û çawa tê laşê xwe wek alav pêk bînî. Ma kî Salihê Heydo, Mele Palo, Qado Şêrîn, seydayê Dilbirîn, Şêrîn Remo û Ehmedê şêx Salih nas dike, kî Nesrîn Têlo û Diya Ciwan nas dike. Dema laş daxêve afirandin diraweste, dema sênga boz tê dîtin bawerî tên guhertin. Lê ne hemû jinên xweşik û spehî dikarin wek min bin, şêwe û zanebûn jê re gereke, jixwe kes wek min nizane mêran bixapîne, ez çavekî yan ramûsanekê li ser baskên ba didim wan û di dûv re tiştekî ji wan dixwazim, îca ew kiye yê ko daxwazên min pêkneyne. Bi gotina xweş tu dikarî maran ji qulan derxînî, ez jî du gotinên xwe ji nivîskaran re dibêjim dibin pepûk û her tiştî ji min re dikin. Ez laşê xwe ji bo pêşxistin û nûjeniya çanda kurdî pêk tînim. Dema nivîskarekî kurd ji laşê min têr bibe, bê guman dê bikaribe bêtir binivîsîne, laşê min ferhenge, ma îca ev ne di xizmeta çanda kurdî de ye..gelek caran li ser laşê min helbest hatine nivîsandin, ta niha jî şûna pênûsan li ser pişta min heye…

Pirs7: tu dikarî çîroka helbestvaniya xwe bibêjî?, tu çilo û çawa bûyî helbestvan?.

Şûşê: çîrok dirêje, bibore nikarim hemî bêjim, lê piçek ji vir û piçek ji wir û piçek ji dera han ez bûm helbestvan, gotinek ji vî û hevokek ji wî û wergerandinek ji yê din ez bûm helbestvan. Hinan helbestên xwe bi ramûsanekê bi navê min belav kirin. Laş û zimanê min î xweş û şêrîn ez kirim helbestvan, di vê dema dawî de Messenger jî baş alîkariya min û vê yekê dike, nivîskarekî Microfon û  Camera digital ji min re kirî, tu dizanî ji bo çi ne. Yekî nivîskar ez kirim helbestvan, lê piştî bîn bi min ket lingê xwe li qûna min xist û çû, ji wî weyê kesî din nîne, ez niha ji wî navdartirim, ji min diqehere, dexseyî min dibe, ko ez di Televizyonan de derdikevim diteqe, dibehece, celta lê dixe, jixwe dîn û har dibe dema ez ji bo mehrecan û simînerean tême vexwendin, wî baş alîkariya min kir û ez qenciya wî ji bîr nakim, wî ez kirim helbestvan, lê wî jî baş sûde ji vî laşê xweşik û nazik wergirt, têra jiyana xwe di cugrafiya vî laşî de çêra û gevizî. Ev yek çîrok û serpêhatiya Jean-Paul Sartre û Simone De Beauvoir tîne bîra min. Tu li çîrok û serpêhatiya me binerî tê bibînî ko ez û Simone De Beauvoir mîna hev in, wê bi laş û pênûsa xwe dinivîsand, ez jî bi laş û ziman dinivîsim, ma îca cudahî di ku deye. Ez laş wek alav û hewcedariyeke giyanî û ji bo berjewendiya xwe ya kesane pêk tînim, her wisa ziman û şêweyê têkiliyan..

Pirs 8: rojnamevanekî Swedî ez  ragihandim ko tê nêzîk xelata Nobel wergirî, ma raste?.

Şûşê: raste, ma çima ezê wernegirim û ev laşê spehî û xweşik ê min e, ev zimanê xweş û şêrîn ê min e, hemû nivîskar û bi hemû şêweyan ji min re dinivîsin, hemû merovên xelata Nebel wergirtine bi nivîs û mivîs, bi pirtûk mirtûkên xwe wergirtine, lê ezê ji we re bidim diyar kirin ko ezê bi laş û zimanê xwe wergirim, dema laş daxêve pênûs dirawestin, dema laşê jinan dîlana xwezayî dikin xelat û şehnazî bê nirx dibin, jin bi laşê xwe dikarin dasîtanan binivîsin, ez jî bi laşê xwe dinivîsim. Laşê min helbesteke dirêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêêje, na romaneke dirêêêêêêêêêje. Nêzîk ez û serokê komîteya organîzekirina xelata Nebel li hotela Mizmiz li gel hev dirûnên, min xefkek yazde diran li ser sînga xwe li ber vedaye, hun ê bibînin ez ê çi bikim û çi nekim, hun ên bi hişê xwe diramin û bi pênûsê dinivîsin, lê ez bi laşê xwe diram im û hin din dinivîsin. Berî sê hefteyan nivîskarekî navdar reşbeleka romaneke xwe da min û got: bihayê vê şeva xweş û dîrokî bila ev roman ji te re be..

Pirs 9: tu dikarî navê wî bêjî?

Şûşê: bibore ez nikarim wî bi nav bikim, kurd e lê bi kurdî nanivisîne, bê rih e, li gelek welatan geryaye, tewtewe ye, ji bo wergirtina xelata Nobel di rêzê deye. Te ew nas kir?, ma mamik e..şil dikim, rep dikim, bi nav dikim lê ji te re nabêjim.

Pirs 10: ji bilî helbestan tu çî din ji bo çanda kurdî dikî?.

Şûşê: bi ramûsanekê û sê gotinên evînî hunermend û stranbêjê navdar Şiva Ter CD yek ji helbestên min derxist. CD ya wî bi helbest û gotinên min gelekî nav da. Wekî din ko nivîskarê kurd ê navdar Şîşa Tenûrê ko mehê carekê sînga min a gewr û nazik tewaf neke nikare binivîse û du gotinan deyne ser hev, ma ev ne şêweyek ji şêweyên nivîsandinê ye, ma ne gereke ew helbest li min û wî bên parvekirin, wek du hevparan li hevûdu belav bikin.

Pirs11: diyare tê di dîroka wêjeya kurdî û cîhanî de bibî simbol û nimûne?.

Şûşê: çima na, ji bo me kurdan serkeftine ko jineke kurd bibe nîmûne û simbol, bi taybetî ji bo jina kurd. Dema navê Şûşê bê gotin, dê her kes bizanibe ew jina ko bi laş û zimanê xwe bû helbestvaneke navdar. Navê min dê bi vî şêweyî bikeve ferhenga simbolan. Şûşê: jineke kurd bû bi laş û zimanê xwe bû helbestvanek navdar û helbesta kurd ji qonaxekê bir qonaxekê.

Pirs 12: ji bersivên te diyare ko laşê te rola afirandinê dilîze?.

Şûşê: çima na, helbest bi laşê min ve şîn tên, helbest ji laşê min diweşin, laşê min mêweya helbesta ne, laşê min afirandin bixwe ye, laşê min afirandinê belav dike, laşê min hêza afirandinê dide gelek nivîskar û helbestvanan, laşê min jêdera nûjeniyê ye, ko ne ji laşê min biwa dê ewqase malperên kurdan birawestiyana.

Pirs 13: Tu berî demekê li bajarê min bû lê tu nehatî ba min, çima tu carekê nabî mêvanê min jî, mane qaşo ez jî nîv nivîskarek im?.

Şûşê: Tu nivîskarî, lê emê nirxê te nizanibin ta ko tu nemrî. Lê çima ez nayême ba te, ew çîrokeke dine, ezbenî ez nayêm ba te ji ber tu Wiskiya ALDI didî merov, yaho hema ji bo min şûşeyek wiskiya Chivas Regal bikire da ko ez bi bişkojên memikên xwe helbesta dawî li ser dîwarê oda te ya razanê binivîsim.

Pirs 14: Çi cudahî di navbera nivîs û berhemên mêr û jinan de hene?

Şûşê:Du memik û laşekî nazik hene. Wêne û nav hene, messenger heye.

Pirs 15: Te di hevpeyivîneke xwe de gotiye: “ez xwe bi hemû serokên kurdan nadim“ gelo mebesta te ji vê gotinê çi ye?.

Şûşê: Ez helbestvan im, nivîskar im, nûjeniya wêjeya kurdî me, afirandinê dikim, lê ew çi ne, her yek dikare bibe serok, jixwe 40 melyon serokên me hene, lê çendê wek min di nav me kurdan de hene, her kes dikare bibe serok lê her yek nikare bibe wek min, ji ber vê yekê min wisa got û ew serok hemû dê bimrin lê ezê zendî ta û ta di dîroka gelê xwe de bimînim.

Pirs 16: Ta niha te bi lêv û serê memikên xwe helbest ji çend kesan re nivîsandiye?

Şûşê: bi rastî tu ji bavê xwe şerm nakî, tu çi bi rûyî yahoo, pirsên te jî wek te rûşuştî ne...min ji te re got; ez nûjeniya çanda kurdî me....

Pirs 17: Li dawî gelek spas ji bo vê derfeta dîrokî ko te ji çaxê xwe da me û xwendevanan.

Şûşê: Ez jî te spas dikim li ser vê hevpeyivîna vekirî, eşkere û demuqrat, fermo ji te re rûyê min, bi zimanê xwe balêse û bi lêvên xwe ramûsaneke germ li ser çap bike, serkeftin para we be..

Pirs ji bo xwendevanan: ma we naskir Şûşê kiye?, ez jî wek we li Şûşên vala digerim, ta niha min yek diye, ko we yeke din wek Şûşê dît, qurban ji min re binivîsin.

Têbînî: yekemîn car di malpera Tîrêj( .tirej.net/com/org) de belav bû, lê ji ber ko xwendevanên Lotikxaneyê ji yên Tîrêj gelektirin, min hez kir li vir jî belav bibe.(nivîskar).

Nivîskarê derewçîn

  Min di sala çûyî de 11 pirtûkên herî bi nav û deng di dunyayê de wergerandin zimanê kurdî û çînî, dibe li ser vê yekê ez xelata Nobil wergirim, ji wan pirtûkan wek:Odêsa-Don kîşot-Ceng û Aştî-Dê-Îsota Tûj-Girê moza-pêxember Horî-Qamçiyê Kera Boz-Şing ling Hû û Morîka windayî…Di dema min romana Ceng û Aştî werdigerand zimanê kurdî TOLISTOY hat xewna min, destê xwe didanî ser serê min û digot:-tu dê şûna min û nav û dengiya min bistînî, tu karekî baş dikî.

Ez û Beckenbauer (keizer ê Elmanî) bêyî hevûdu naçin tewalêtê, em du qûn bi terpîkî ne, min û wî ta niha 29 qehwe, 34 kapaçîno, û 68 bîra bi hevûdure vexwarine û min ew fêrî kişandina çixaran kir, di roja bûyîna min de ya berî çend rojan ew amade bû û gogek(footbol) ji zêr diyarî min kir, bilêtên derbasbûna stadyona ew hercar dide min, min di şeva çûyîde ew di xewda dît, ji min re digot:-ji roja min tu naskiriye ez bêhtir ji jiyanê hesdikim û bêhtir bi fûtbolê dizanim, carekê min ew vexwendî dîtina Parîsê kir, me li jora Birca Êvil koktêl vedixwar, ji nişkande Litbariskî  (lîstikvanê Elmanî yê berê) hat ba me û gotinên xilo-xavî, beroçeqî kirin da min ew da ber tif û sewta ta min dev û rûyê wî reş û şîn kirin.

Ji xwe ez gelek dengbêjên cîhanî nas dikim û bi taybetî stranbêjên jin wek:-Cenefer Lopêz-Birîtnî-Madona-Sîlin Diyon-Şakîra-Şîta-Memûrya-Şêrîn Remo-Canêt Cakson û dengbêja Çînî ya herî bi nav û deng Çemçik Çû ya ku min û wê sê roj û sê şev li ser textekî xew kiriye, oooh..oh razana bi çîniyan re çuqasî xweşe. Madona jî dema hat Qamişlo li mala me bû mêvan û ez û wê di odekêde radizan, Sîlin Diyon sûnda giran daye ku dê stranekê bavêje ser min û Cenfer Lopêz ji helbestên min pêve stranan nabêje, lê merov a xwedê bêje laşê Cenefer Lopêz ji yê Madona xweşiktir û sêksîtire.

Min berî çend rojan telefonî bajarokekî nêzîkî Qamişlo kir min bêrya dê û Tol Tajiya xwe kiribû, diya min ji min re got ku Polîsên dujmin li gel serokê Parleman li te pirsîne çimkî min Yekîtya Nivîskarên Kurdistana rojava li Almanya damezirandiye, hûn dizanin çi bi serê min tê ji dû kar û xebata diber kurdayetiyêde, piştî vê yekê hûn dizanim ez nema dikarim vegerim welêt, di demek nêzîk de jî ez dê kovarekê bi navê Girên Derya ya Yekîtya Nivîskarên kurdistan derxînim. Hun bahwer dikin ez ji dîtina jin û zarokên xwe bê parim, min jiyan û çaxê xwe gorî kurdayetiyê kiriye, nivîsandin û têkiliya bi nivîskaran re gelekî ji çaxê min distîne, bigir rojê ez 211 E-mail ji nivîskarên kurd û çîn û Alman re dişînim. Min berî hefteyekê çend helbestên xwe ji dîwana xwe ya bi navê Derî û Pencera çivîkan ji nivîskarê Alman yê bi nav û deng ( Gotê Birloskonî )re şand, ya dinî rojê Telefonî min kir û digiriya, wî ji min re got: -ez bi navê miletê Alman spsiya te dikim, te ez bi miletê kurd û rewşa wî ya bêzar û aloz dam naskirin, berî ez helbestên te yên ne normal bixwînim min bi miletê kurd ne bihîstibû, ez têm dest û lingên te,  tu mirovekî zendî û ne normalî.

Hûn bahwer dikin çar nemre telefonê min hene çir-çira wane ne bi roj ne bi şev hedanî nakeve wan.

Gerek ez ne kurd bama dê min ji demek dirêj de xelata Nobil bigirta. Kurd nizanin nivîskarên xwe mezin bikin.

Hun dizanin çend hevalk û dostikên min hene, her yek ji we nemrekê ji xwe re bêje, na….naaaaa, ezbenî naka 11 hevalk û dostikên min hene, her yek jî ji welatekî ye, bi rastî ya Firansî baş dizane sêks bike û ya Filipeynî dizane xwrinê baş çê bike û ya Nîkaragweyî baş dizane mesacê çê bike, her yek tuştekî  dizane, ma jiyan ji çi re ye, mane em dê rojekê bimrin, da çima ez dê kêf û şahiyê nekim.

Berî çend rojan Narîn Remo li konserta Xoşnav Têlo ez dîtim, bi hêrs ji min re got:- Tu mirovekî derewçînî, tu ne tiştekî..tu ne nivîskarî, tu xwe û me hemiyan dixapînî, tifû li te be…kûçik, ma wisaye yaho, ma merov wisa bi hev dike, ma wek wê ye, ma hun çi dibêjin ?.

Mamik: Ev Qilçix di derbarê qaşo nivîskarekî de hatiye nivîsandin, ew pir derewan dike, li xwe dike, li me dike, li jina xwe dike, li kûçkê xwe dike, li pel û pênûsan dike, bê derew nikare bijî, qaşo helbestan dinivîsîne, ma hun dizanin ew kiyeeeeeeeeeee?, ma we ew naskir?.