Wê bigrin û zebeþekî Diyarbekrê têxin kuna wê
Serdar Mirad- 20/05/08-Amed- Bila xwendevan li min biborin. Hingî ez ji van bêbavên Tirko hatime qirikê, ezê îro kela dilê xwe hênik bikim brê min. Heçê dilê xwe bigre bi korima wî/wê kiriye û hew!
De ji xwe re li qehpika Demet Akalina dêlika heram binerin.
Dêlik Demet Akalin li bajarê Mûglayê konserekê dide. Di konserê de temaþevan jê re li çepikan naxin û qîmetê pîvazek xerabe nadin wê.
Îcar qehpika heram radibe ji wan re dibêje:“Ma hûn ji Diyarbekrê hatine? Ma hûn ji çiyan hatine? Hûn ji ku hatine min fêhm nekir, hûn çi wek peppûkan dinerin û li çepikan naxin“ filan û bêvan.
Yanî, kerê min di nav þeqê wê gayê dixwaze bêje: „Diyarbekrî gundî ne, çiyayî ne, hirç û hov in, ma hûn jî wek wan e“ û wekî din.
Erê kuro! Heyla min di nav þeqê te gayê rebbî, yan ji ber ku Kurdan nekutaye te tu ji me acizî ha?
Law Diyarbekrîno, xwelîliserno, nemêrno, law çend pêxwasan berdin du vê qehpika Demet xanimê, biner bê wê nagrin û çend zebeþên Diyarbekrê naxin kuna wê gidî!
Ax go tu di kolanek ji kolanên Xançepekê biketa destê min, ma minê tofan û firtone banya serê te, pekkkk! Bi namûs minê bikira go zimanê te ji devê te bikiþya û bi qîrîna „bastir Kurdoglû bastirrrrrrrr“ zelzele li Diyarbekrê rabûya ellawekîl!
