Nemeyek xatirxwestinê ji Apê Lezgîn re
 
Tê bîra te Apo.... Apê Lezgîn....
Em rûniştibûn me derdê xwe û welat ji hev re digotin, dora te şên bûû  te li teva guhdar dikir.
Te fikra min ji min pirsî, min jî bi dixweşî bersîva te da.
Min got: Apo.... heval westîyane, têk çûne, bi dû kulîça ketine, li xwe hay bûne ku doza mezin li gor bejna wan giran e û ji bin ranabin. Lê li xwe danaynin li xwe mukur bên, vekirî destê xwe ji nava vê dozê bikşînin û li mala xwe rûnin...

Bersiva te her gav ev bû ku gerek dilsozê dozê hemû destê xwe bidin hev û van kesên wisa bînin ser riya rast.

Te gelek keda xwe da vê yekê, te bi her derfetên xwe bi înad xebat û kara xwe kir ku tu vê yekê pêk bîne. Lê mixabin Apo.... sed hezar car mixabin tu bi ser neket, van hevalên ne heval bûn sebebê koçbûna te.
 
Kî dibêje çi bila bêje... Yên ku te kujtin ev heval bûn, yên berê te dan mirinê ev heval bûn, yên pişta xwe dane te û îxanet li te kirin ev heval bûn.
 
Tu baş zane Apo.... ku kekê min berxikê ber dilê te bû, ronîya çavên te bû. Kekê min ji bavê xwe hez dikir, rêz û qedrekî mezin dida te û tu car ne dixwest dilê te ji wî bimîne.
 
Lê çi heyf û mixabin derdê hevalên ne heval hat û li paytexta Siwêdê di serê te û kekê min, malbat û hemû dost û hogirên te de teqiya.
 
Oxira te ya xêrê be Apo…
Nav û kiryarên te yên giranbiha her û her wê di bîra me de be.
 
Bendî Welat

13.11.2009