Sunetkirina jinan an qedexekirina şêwezaran?

Ezîz Xemcivîn- 26/09/08-

Hejmara jinên ku ji bo tolhidana namûsê hatine kujtin, li Silêmanî û Hewlêrê ji hemû bajarên Îraqê bêtir bû.

Li Kurdistana azad û bi taybetî li Hewlêr û (Silêmaniyê bajarê tenê bi modêl û dirûv pêşketî ye) lê bi naverokê mîna Sûdan, Nêcîriya û Tanzanya û Misrê hîna bi ramanên berê ku naxwazin jin mîna zilam ji jiyana zayendî xweşiyê bibîne, an ji bo germa zayendî ligel nemîne, (li gora nerîna wan) da nekeve şaşitiyê, ji lewra jinê sunet dikin.



Kurdên başûr jinan sunet dikin.
Çendî hewldanên hindek rewşenbîr û nivîskarên (soranîperest) mîna Şêrko Bêkes û Muhsin Ciwamêr û 52 rewşenbîrên ku wek hev diramin, xwestin zaravayê kurmanciya jorîn li hêrêmên Kurdistana başûr qedexe bikin. Gazindî parleman, serok û serokwezîrê Kurdistanê kirin û nuha jî hawara xwe gihandin birayê xwe ên Ereb (kur û neviyên Sedam Husên) ta ku li Kurdistanê zaravayê xwe bivênevê fermî bikin, û şêwezarên din nehêlin.

Beranber vê mijarê ne ramiyan, ku diyardeyên (sunetkirin û kujtina jinan) ên herî şerm û binpêkirina mafê jinê, ji kultûra xwe rakin. Hêjayî gotinê ye, li gora serjimarên fermî yên mafên mirovan li Kurdistana Îraqê, hejmara jinan yên ku ji bo tolhidana namûsê hatine kujtin, li Silêmanî û Hewlêrê ji hemû bajarên Îraqê bêtir bû.

Ezîz Xemcivîn
xemcivîn@hotmail.com

Avestakurd