Ferît Ûzûn
Di 22.11.1978an de bi emrê Abdullah Ocalan, li ser daxwaza Mazlûm Dogan bi destê Emîn Dal hat kujtin û þehîd ket.
Ev helbesta wî di dil û mejiyê gellek xort û ciwanên Kurdistanê de ciyê xwe parazt û wek diyarîyek bêhempa ji Kurdan re ma.
PÊÞMERGE
Tenê bû, rabû ser pîya
Hêla rastê çîya, çepê çîya
Rakir ala rengîn qîrya
Dengveda dengveda dengveda
Dest û zozan û çîya nalîya nalîya
Gihîþt gelîya
Gundî, karker, pale û zana
Rabûn giryan, runiþtin giryan
Bangkirin keç û bav û dîyan
Civîyan ser hev,dest dan destên hev
Piþt dan piþtan hev
Qîrîn û hawar dan hev
Hemî bûn yek dev
Qor bi qor, rêz bi rêz
Çûûûûn çûn lý dor pêþmerge yek bûn
Bijîn bijîn her bijîn hûn pêþmerge
Deh, sed, hezar, sedhezar
Zar û zêç, keç, qutabi,dersdar
Li hember gihîþtin faþîstên har
Tev bûne wek dîwar
Metirsin metirsin êdi þer nabe sar
Ji Xaneqîn heta Þeqlawa
Herin, herin cî bi cî
Welatê Kurda
Ketiye bin destên Pêþmerge nevîyên Kawa
Wê rojê lêdan bavê pêþmerge Kawa
Berê newroz bi tenê bû
Lê îro pêþmerge her gav,her dem
Ava dike cejna Kurdan
Pîroz be,pîroz be li te Kurdistan ey Pêþmerge
Çi bêjim hindike ji tera
Deþt, zozan, çîya hemû ji te ra bûye derge
Bijîn, her bijîn hûn Pêþmerge.
1975
Ferît Uzun