Demsal havîn e, du Kurd bi trimpêlê ji Bursayê dihatin. Cemîlo got “ Kuro law te me ji birçîya kujt, malneket ka li cîhekî  vês (mole) bide em zikê xwe têrkin lo”. Kamilo got “ Erê, em ji bajarê ser rê ji qesab go?t bîstînin;  menqalê vêxin wek pîknîk(ge?t) nan bixwin  herî ba?tir dibe “. […]

 Meha rojîya Remezanê bû, Xîyo bi hevalên xwe re kete lîstokê, westîya (betilî) û birçî bû. Hate malê firaqek tije mast kir û nanê tenûrê hilanî kete bin lihêfekê, di bin lihêfê de zikê xwe têr dikir. Dêya wî Pero hat bala xwe dayê wa ye li navenda a?xanê lihêfek carcaran dilibe, di bin de […]

Jê re Tingir Ehmed digotin, elimîbû bê dizî  ne disekinî. Roja ku ji bo dizîyê ti?tek nedîta, ?evqeya serê xwe dûr diavêt û bi çaplûkî diçû ?evqeya xwe didizî, dilê xwe rehet dikir. Çimkî dizî ji xwe re kiribû xû !    Rojekê di nava gund de gerîya mirî?kek an derîkî vekirî nedît dizîyê bike. […]

Pi?tpen û zikmezinekî me yê Kurd li bajarekî Tirkan xwedîyê kargehekê ye, karsaz e. Bi  temenê xwe jî nêzî kalbûnê ye, lê dev ji xowardetîyê  jî bernade, tolaz û çavlider e. Bi qehbikek Tirk Fato?ê re carcaran dikeve lotikan. Qehbik dilê wî xwe? dike ku zêde pere jê bistîne, dibê: “ Ez pir ji  te […]

Hecîyê me yê delal li Wanê li balafirê siwar bû, wê biçe Enqerê. Hecî li teni?ta zilamekî 30-35 salî rûni?t, bi merhebatîyê û nasandinê hinek suhbet kirin. Bû gure gura motora balafirê ku bi hewa bikeve, zilamê  teni?ta hecî ji xiro?îyê, kelecanê  wek karika virnî dilerizî û dihejîya.     Hecî got: “ Xortê delal, tu […]

Xwedê xerabke, berê ne doktor hebûn ne jî derman. Bi nexwe?ketinekê, ne xasima yên kal û pîr, li ser do?egekê didan razandin. Bi ki?andina ê? û ezab li ber mirinê diman heta jîyana xwe dest didan. Ev rew?ek ecêb bû, îcar li ser nexwe?an qewlik û metelok çêdikirin!      Digotin felankes “ Kire qîre qîr […]

Re?o kurê mele bû, pir ne sitirî bû. Karê wî  ti?tên bêkêrî û ?eytanî bû . Re?o li metrepolên Tirkan xebitî û perê berhev kir, pê motorsikletek stend, avête tirênê û anî welêt. Re?o li ser motorsikletê di taxê de wek birûskê akrobasî dikir. Motorsiklet ne bîrewer diajot. Mele çend caran lê ?îret kir, got: […]

Komara Tirkiyê xwendegehên (dibistan) bi ?evborîn (Yat?l? okul)  li herêma Kurdistanê ava kirin ku zarokên Kurdan asîmîle bikin. Ji wan zarokan du bira jî hebûn, yek Haco yek Quto bû. Herdu bira ji xwendegehê revîbûn, fîrar kiribûn, bê destûr çûbûn gundê xwe. Bavê wan Xelîl  çend roj ?ûnda bi çepilê wan girtibû û anîbû.      […]

Demsala havînê ava çemê Mûradê  hindik dibû, ku di de?tê de diherikî, ?axên wî çêdibûn. Gundîyan carê rê li ber ?axekî digirtin bi qir? û çirpîyan bend çêdikirin ku masîyan bigrin.       Rojekê dîsa hemi gundî çûn nêçîra masîyan. Êêêê, de ka wê  demê ne derpê hebûn ne jî mayo ku li  xwe bikin. Tazî […]

  Li bajarek Tirkiyê dostekî me yê Kurd bi tevî çend hogiran rûni?tîbûn, yekî parsek kete hundur pere xwest.  Xwedîyê mixazê got: “ Niha ez ne kêrhatî me (ne misaîd im) here “.  Parsek bi devoka Erzirûmîyan heter kir: “ Abê nolur bo? gönderme beni, bir sadaka vêr (keko min dest vala ne?îne, sedeqekeyê bide) “. […]

Gonûl keçikek rindik bû, qîza mîralay bû. Di xwendegehê (dibistan) de çavê hemû xortan lê bû. Lê ewê ji xeyrî kurê Serdar Sebrî rû nedida kesî. Selamî jî  li pey Gonûlê xwe ?erpeze kiribû. Selamî lawek bejin kinik, rû pizrik û xiloxwarî bû. Ecêba ser ecêbê, Selamî li ku rûni?ta digot: “ Dêya  min jina […]

Demek berê di demsala zivistanê de li gundan gundîyan bi lîztina xumara gûzan ?evên dirêj derbas dikirin. Mîrata xumarê jî ti?tek wisa pîs e, mirov çiqas windake, ji merû here,  ewqas lê sor dibe. Bi kapikên pez xumar dilîztin, kaxizê fantî jî wê demê tunebûn . Êvarê dest bi xumara gûzan kirin. Berê bi heban […]

 Pa?o bi nîhana kerê pi?tsistî (sûzekî) bibû û ê? diki?and. Ew û kalikê xwe li ber bostanê zebe?an bûn. Kalikê wî bala xwe dayê rew?a Pa?o ne ba? e. Got: “Kurê min, çi bi te bû, tu çima wilo bêkêfî,nexwe?î ?” Pa?o got: “ Kalo, hal û mesele wiha, bê edebî nebe rew?a min xerab […]

Payîz bû, ji bo arvanê salane çend cîran bi hev re çûbûn a?, bi parxêlê. Parxêl wexta kete çem, di nav çem de surnîyê parxêlê ?ikest. Xwe tazî kirin, berê çewalên ard ji parxêlê peya kirin, pa?ê dest avêtin parxêlê ku temîr (çak kirin)  bikin. Hecî Evkerîm xwe kûz kir, qûna wî beloq bû. Ebas […]

Karê xwe hesinker bû, pir derew dikir. Xelk ji derewên wî aciz bûn, lê neçar bûn mecbûr heta karê xwe biqedînin guhdarîya  derewên wî dikirin. Rojekê ?emo ji bo gîsinê cot diçe ba hesinker Evdo. Pi?tî xêrhatin û hal hewal pirs kirinê, Evdo cardin dest bi derewekê kir. Got: “ Demsala zivistanê, wexta bavê  min […]

 Memo hinek dînik bû, lê karê xwe jî zanîbû. Rojek bi qantira(hêstir) xwe çû daristanê ku êzingan bîne. Demsal zivistan bû, qefilî bû. Ji bo xwe germ bike çû ber derê mala jinebî Xecê. Mala Xecê li kenarê  gund bû. Memo hema bê destûr barê qantira xwe anî xwarê û derbasî malê bû. Zemanê berê […]

Van rojan pir behsa wan hat kirin. Ez jî bûyerek Hizbî Qontra bêjim. Li ser bextê fitne û fesadên Farqînê be, wexta Hizbî Qontra û apocîyan ?er kirin, gelek zilamên wan hatibûn ku?tin, jin û zar û zêçên wan di gundên bin bandora Hizbî Qontra de bi cîh bibûn. Yên mayî bi jinên yên mirî […]

Hinek kes wek  karika bizinê bi her ti?tî ve demokratikek pêve dikin. Demokratik Kurdistan, demokratik cumhurîyet, demokratik federasyon, demokratik konferderasyon, demokratik netew (ulus), vê gavê dev ji van berdane. Demokratik xweserî ne bes bû îcar demokratikek jî bi Kemalîzmê vekirin, ew bi gulik û terî?an  xemilandin û wek ti?tek kesanedî anîn danîn pê? me. Mirîd […]

Gor lê star neke qehpik bû, ji xir têr nedibû. Di gund de gelek kes bi xwe re rezîl kiribû Besrayê. Apê Mûsa li zevîyê dixebitî, bala xwe dayê waye qehpika Besra ji hember de tê. Apê Mûsa çû rê lê girt û got: “ Beso, min bihîst tu didî her kesî, ka carekê jî […]

Xwedê bi ser wan de hilwe?îne, Kurd her demê bê axa nemane. Rojek axayê navdar xwedîyê  heft gundî derdikeve li hêla xwe digere. Ê axa hatîye, êla axa jê re berxik û elok serjê dikin, dims û hingiv didinê, bi ser de jî ava sar vedixwe û virikî dibe. Li hespê siware û vedigere  gundê […]

Malbatek ji sedema ne derbasîya cîranan koçber dibe diçe gundeki din bi war dibe. Êvarekê lawik ji bavê xwe re dibêje: “ Bavo, te çiqas xwe? kir te mala me anî vî gundî, cînartîya wan ba? dixuyê ne wilo ? “  Bavê wî dibê: “ Law em ba? in lewma ew jî ba? in, ku […]

Kurdekî me li Elmanyayê karker e. Bi trimpola xwe  wexta wê bikeve otobanê, ji xwe re lazût dikire ku di rê de bixwe. Lazûtê dixwe û koçanê lazûtê di paceya erebê re diavêje û diçe. Gava tê qonaxa sêhetê (kontrol) erdkar jê pirs dike dibê: “ Wexta tu kete otobanê te lazût kirî, ka t […]

Bi we tê zanîn, li pê?îya karwanê deva herdem kerekî nêr heye, ker bi kuda biçe deve jî li pey diçe. Gelek kes wateya vê nizanin û qe serê xwe pê re ne ê?andine. Gelo çima wilo ye? Ev di serê  min de bû pirsnî?an û min ji alim û zanayan pirs kir, tu yekî […]

Heçê pê derxe emê wan hefteyekê bi?înin konê quntara çîyayê Bagokê kampa lotikxanê, bila go?tê karxezalan û kewan wek Erol TA? bixwin, zik mezin bikin. A)    Ji hirçê ditirsin xwe ve?artine B)    Westîyane bêhna xwe vedidin C)    Li benda otobusê ne D)    Ji bo dizîya zebe?an bostan raçav dikin E)    Derketine nêçîra kerguhan F)    Ji […]

Wextê behsa yekitî û hevgirtina Kurdan tê rojevê , rêber û serokên rêxistin û partîyên Kurdan xwe dixin nava livînê û dibên: “Ez nexwe? im, nikarim bikevim bin barê giran, tenduristîya min ne ba? e, destûr nade  “ filan û bêvan Yek dibê: “ Ay yadêêêê lingê min diê?ê “, yek dibê: “ Ay bavoooo […]

 Ker bi her awayî bi kêrî her karê mirova tê. Lê dîsa jî keran biçûk dibînin û rehetîyê nadin keran. Celo her roj li kera xwe siwar dibû diçû zevîyê. Zevî jî  gelek dûrî gund bû. Celo kera xwe bi bendeki bi darê ve girê dide û dest bi xebatê dike. Derdora zevîyê hemî giha […]

Nezîro yê feqîr û belengaz, dike nake nikare xesûya xwe û jina xwe memnûn bike. Herdem pê re di ?er û pêvçûnê de ne.Nezîro mêze dike derbasî nabe, dibê: “ Ya starrrr ji destê we, ez serê xwe hildidim diçim, Xwedê hevza meriv ji we bike. Hûn dawa çi li  min dikin wey ? “ […]

Li hêla Kurdên me yê Qonyayê,  gelek serpêhatîyên sosret qewimîne, yek ji wan jî mesela ?ivan Oskê ye. Bi dahol û zirne, gundî daweta Oskê dikin. Li gorî kevne?opîyê bi civakî savar (nanê dawetê )  tê xwarin. Civak ber bi êvarê savarê dixwe, wê êdî zava ber bi bûkê bi rê kin. Lê zava Oskê […]

Carna mirov nikare  xwe zevt bike, ji devê mirov çêr (dijûn-qise-xeber), wek çemê Feradê nifir  diherikin. Dijûn, nifir  carna ji  kêfê, carna ji hêrsê, carnan  jî ji mecbûrî tên kirin. Çêr, dijûn kirin jî ne karê her kesekî ye. Hinek wisa xwe? li hev tînin, dijûnên wan, nifirên wan wek stranek xwe? tê guhê mirov. […]

Mecîdo ku di nava xizanîye de mezin bibû, gelek  ji mal û milkê dinê hez dikir. Gundîyekî ne xwendî bû. Di dîtinên  xwe de jî hinek materyalîst bû. Bawerîya wî  bi olê kêm bû. Di civatê de gava yekî bigota: “ Xwedê îmana te kamil bike, yan Xwedê îmanê bide te “  bersiva Mecîdo ev […]

Mamko Kurdeki me yê Anatolîya Navîn e. Devdorê gundê wan, gundên Tirkan hebûn. Her dem bi wan re  di ?er û pêvçûnê de bû, qet ji wan hez nedikir.  Nêçîrvanekî bi  nav û deng bû. Rojekê  li  gundê Conbega diçe nêçîrê. Tajîya Mamko kerguheki (kêvro?k ) radike, dide pey. Mamko deng li tajîya xwe dike […]

Demên berê xort û keç bê hevdîtin dizewicandin. ?êwaza xwazgînîyê dibû sedema gelek zewacên sosret.Yek ji wan jî zewaca Neco û Ey?o bû. Neco zilamek henekker bû, Ey?o jî belengaz , bêhi? û fêmkorî bû. Çewt an rast çi bihata gotin pê bawerîya xwe dianî. Neco rojekê hingiv tîne malê, hinek jê pêtag e, hinek […]

Memo zarok bû, çûbû taxa jorê tevî heval û hogirên xwe dileyizt. Etarek hat ber derê malekê. Memo wextê hirmên gir dît ava devê Memo herikî. Bi xiro? û tatêl bazda berê xwe da mala xwe ku hinek genim (dexil) ji dayîka xwe bistîne û were hirmê bikire. Deng li dayika xwe kir û got: […]

Meha remezanê (rojî) rastî demsala havînê hatibû. Meta Gulê ya feqîr û belengaz ji bo xwarina zivistanê ji devê mastê çortan çêkir. Pa?ê çortanê xwe li ber tavê raxist ku zuwa bibe. Zarokan çortanê meta Gulê didizîn û wek gogên berfê pê dileyiztin. Meta Gulê deng li zarokan kir û got: “ Segbavno, hûn dawa […]

Wextê tek û tûk kamyon hebûn, wê demê kamyonek xalê Cemîl hebû. Lê kamyona xalê Cemîl her dem xirabûnek derdixist û di rêyan de dima. Ev jî dibû pêkenîya heval û hogirên wî. Ji çakkirinê (temîr) dest û lepên xalê Cemîl ji rûn (dohn)  re? dibû û di nav gemarê de dima. ?ewqeya serê wî […]

Çar hevalên hogir ji bo seredanekê li taksîyekê siwar bûn ku biçin bajarekî din. Li wê  navçeya ku  lê dijîn mey vexwarin qedexe bû. Bandora civakê nedihî?t ku kes e?kere û bêtirs mey vexwin. ?êwira xwe kirin yek ku  li derekê  mey vexwin. Li gora wê xwe amade kirin. Çar hevalê hogir ji navçeya xwe […]

Xwedê kesekî bê war û bê ni?tîman neke û xîzan nebe. An her ti?t tê serê wan. Namûsa mirov jî wek qereçîyan dibe bîstûpênç qirû?. Wexteki qereçî nêzî gundan konê xwe vedigirtin. Hinek ji wan bi dirançêkirinê, hinekan jî serad û bêjing çêdikirin û pê derbasîya dinyayê dibû. Hinek jinên wan jî la?ê xwe difrotin […]

Mêrê Gozê bêwext diçe ber emrê xwedê ser dilovanî ya xwe. Gozê jinebî dimîne. Gozê dixwaze cardin here mêr bike, lê lawê wî Evdo rêdanîyê nadê. Gozê jî carê bi qesta  ji Evdo re dibê: “ Ez nexwe? im, min bibe ser doktor (bijîjk) “. Evdo çar neçar dayika xwe dibe ser doktor. Doktor bi […]

Sidîqo etarî dikir. Li ser pi?ta kerê, gund bi gund digerîya û hûrmûr (benî?t,balon,lîstok û hwd..) difirot, pê derbasîya xwe dikir. Lê Sidîqo pir miqelît û fenek bû. Gava derdiket gundan bazirganîyê, xwe li kerrîtîyê diavêt. Ji gundîyan werê deng nabihize, kerr e.     Pîrekên gund li ser kanîyê ne, bi hev re henek û […]

Hemoyê me ji bo xwarina malbatê genimê xwe li parxêlê (ereba ga) bar û kir berê xwe da a?ê avê. Arvanê salînî  ye, êvarê dest pê dike heta sibê ancax tê hêrandin. A?van (qera?) jî bê xew maye, çewalên ardê Hemo diavêjin ser parxêlê, baranek dijwar dest pê dike, tu dibê qey asîman qul bûye […]