Xanima bi çar?ef, tirr ji Erebê qûnre? berda

 Mêrek ji Dubaî, li dadgehê doza berdanê li jina xwe ya çend roji vedike.

 Heta vir her ti?t normal e. Haaa, îcar ji xwe re li vê ehmeqîyê binerin.

 Mêrik bixwe Sefaret e (Consul), jineke tim di bin eba û çar?efê de nas dike. Diçe mala jinike, xwe bi malbata wê dide naskirin. Virde wêde, qehwa Ereban ji ewa wek jehrê vedixwin û di ber re jî xurmên bêhnpêketî dixwin.

Di wê navberê de mêrik dibê: „Bi destûra we, z dixwazim li jina ku ezê pê re bi zewicim ba? binerim“.

Hema xesûya wî bang li keça xwe dike dibê: „ Wê çar?efê ji serê xwe bavêje û were civakê keçê“.

Ev jî heta vir normal e.

De ji vir û pê li qûnekîya Ereban  binerin.

Dibêjin çend carên din jî jin û mêr hevdu li derve dibînin, destên hev digrin û bi hev re digerin (xwedêyo ma ev Ereb çi modern û pê?ketî ne loooo). Lê belê jinik qet çar?efa xwe venake, tim çar?efa wê lêye û tenê herdu çavên we wek du gûzan xuya dikin.

Îcar roja dawetê, pi?tî ku di bin konê xwe yê ku hem avdestxane, hem medbax û hem ciyê xewê ye, têra xwe lotikan li hev dixin, êvarî dikevin nav livînan.

Mêrik xwe silfî tazî dike û dibê:“ Ya hebîbî, ya yanûnî, hele tu jî xwe ji min re rût û tazî bike da em çend lotiken bêîman bavêjin hev. Te ez werimandim, girêz bi devê min ketiye. Ev çend rojin li benda vê kêlîkê bûm, ê de were hebîbî“ û li dora jinikê dire û tê.

Jinik pê?î xwe virde wêde dide,  dawî meyze dike xelasî nîne. Hema çar?efê ji xwe di?emitîne. Mêrik li benda bedewekê, bedewek ji wan bedewên Erebistanê ye qa?o  (birastî me heya niha ti bedewên Ereb nedîtine de).

Yabo gava jinik çar?efê ji ser xwe di?emitîne û mêrik çav lê dikeve,  waaweylêêêê, ew çiye? Jinik ne jin e, dahbeye dahbe! Merik ji tirsa bi xwe de mîz dike û hema direve derve.

Werhasil, wê ?evê xew nakeve çavê qûnekê Ereb.

Roja din rast û rast riya dadgehê digre û dibe: „*Ez dixwazim jina xwe ya nû ya ecer berdim. Ez hatim xapandin xeyo. Rîha jina min wek rîha mêreki heye û çavên wê jixwe ?a?o ma?o ne, tê bê qey çavên masî ye, meriv nizane li ku dinere. Xesûya min roja ez li mala wan bûm mêvan, xu?ka wê pê? min kiribû. Hawarêêêêê min ji destê vê zebanîyê xelas kin, ezê hersê telaqê wê têxim destê wê“ filan û fîstan.

Axir, dilê dadweran  bi Erebê me di?ewite û di kêlîyê de zewaca wan betal dike.

Îcar meyze kin hele, di vê sedsala ku meriv li ser hîvê û satûrn li avê digere, di vê sedsala ku meriv bi rêya înternet û telefonan li wî serê dinyayê hevdu dibîne, di vê sesala ku meriv dikare ji 40.000 kilometre ji ezmên bi rêka satelitan li lîka pozê xelkê binere, Erebên qûnre? hîna jî bi jinên çar?efkirî re dizewicin ku nizanin ew kesê/a bin çar?efê zilam e yan pîrek e.

Ê yabo bi xwedê em Kurd pê?ketî ne looo. Ê bi xwedê ?ivanê gundên me dîsa ji van Erebên qûnre? biaqiltir in. Heyla Ereb hemi bi qurbana hêlikên Mam Celal bin erê welle û hew…

 

 

About The Author