Li bajarek Tirkiyê dostekî me yê Kurd bi tevî çend hogiran rûni?tîbûn, yekî parsek kete hundur pere xwest.
Xwedîyê mixazê got: “ Niha ez ne kêrhatî me (ne misaîd im) here “.
Parsek bi devoka Erzirûmîyan heter kir: “ Abê nolur bo? gönderme beni, bir sadaka vêr (keko min dest vala ne?îne, sedeqekeyê bide) “.
Yekî got: “ Tu ji kuderê yî?”
Parsek got: “ Ben Qerslîyem (ez ji Qersê me).”
Xwedîyê mixazê got: “ De here lo xirpo, tu çima naçî ?”
Parsek neçû û cardin hetera xwe domand û got: “ Êê walah sen bene xirpo dêmi?sen, pere almadan getmem (Êê wele te ji min re got ‘xirpo’ heta ez pere nestînim naçim)”.
Werhasil, bi ken û bi hêrs pere sitend pa?ê çû…
Hinek kes wek benî?t bi me ve zeliqî ne. Me ji wan re negotî ye “xirpo-tirko” jî dev ji pêsîra me bernadin, doz û dawa îmana me dikin. Ê bavo ma qey deynê te li me heye? An tu ?irîkê îmana me yî cîgerim? Me jî bi xwe re ka? û berka? neke, bi sê telaqê jin berdanê “xweserî-xwelîserî’”, ji derdê Kurdistanê re nabe derman lo, wî !…
Ma qey bapîrên me bi tevî egala serê xwe ?a? gotine: “ Yê zane ji xwe zane, yê nizane mesela baqê nîska ne “. Ma ji vê bêtir ti?tek heye gelo ?
Zêdetir
Şahê Îranê lotikek avêt û bang li Îranîyan kir
Îranê tir ji Îsraîlê berda
Sûdanî lotikek avêt û pesnê Amerîkayê da