Mêrê jinikê bi sedemekê di girtîgehê de bû, sê zarok mabûn di stûyê wê de. Jiyanek bi kul û êş li ber wan bû. Lawê wê yê mezin berxvan bû debara xwe bi heqê berxvanîyê derbas dikirin.
Jinik, jineke wek mêran bû. Mirîşk û elok kedî dikir, difirot û hewceyîyên xwe çareser dikir. Zarokên xwe bi keda destê xwe xwedî dikir. Her roj li zarokên xwe şîret dikir û digot: “ Dizîyê nekin, derewan nekin, zerarê nedin malê tu kesî.” Taybet lawê xwe yê berxvan temî dikir: “ Nekeve bostanê kesekî, bê destûra xwedîyê bostan zebeş yan qawinan nedize ha ! “
Êvarê wexta lawê wê berx dianî, dayîka wî diçû devê lawê xwe bêhn dikir hila zebeş yan qawin xwarîye yan na ! Heke bêhna zebeş yan ya qawin ji devê wî bihata waweylê li lêdan û kutanê !
Ku mirov li van sîyasetvanê Kurd temaşe dike, li helwesta wan mêze dike, piçek bêhna Kurdistanê ji wan nayê. Tu dibê qey ji tovekî biyanî peyda bûne ! Ne xasima van salên dawî navê Kurd û Kurdistanê hilnadin ser zimanê xwe. Hebe tunebe “ halklar, elewîler, êzdîler, zazalar, yoldaşler û niza çi qizilqurtler !”
Kurdistan di gewrîya we de bimîne rebbîî…
More Stories
Aha îcar Cewlikîyan kêf kir
Xalê me Zekerîya tir ji Kemalîstan berda
5ê Mijdarê yan dîk dibe serok, yan mirîşk