Piştî destpêkirina şerê qîrêj yê li Kurdistana Bakur, gund hatin valakirin . Gelek malbatên Kurdan ji bêçaretî koçberî bajarên mezin û metropolên Tirkan bûn. Di metropolan û bajarên mezin de ji ber tunebûna kar, jinên hinek malbatan ji bo debara malê laşê xwe difiroşin. Ji bo ku raza/sirra wan aşkera nebe jî, xort û mêrên malbatan dema digehin hev, ji bo raza xwe bincil bikin dibên:
-Filankes û bêvankes qahpîtîyê dikin.
Rojekê du kes li çayxaneyekê rûniştî ne, yek ji wan qala cîranên xwe dike û dibê:
-Jina Ehmo, keça Hiso, bûka Temo û hwd. tev qahpik in û qahpitîyê dikin.
Yê guhdar dibê:
-Raweste, raweste, te got qahpik tiştek hat bîra mîn. Tu bi xwedê kî
“ DÊYA TE ÇAWAYE?”
Îcar xwedê neyne serê kesî. Xwedê kesî birçî nehêle. Birçîbûn û feqîrtî mirov dike qahpik jî, qûnek jî.
Berde binê te erd e
JI TAHÎRÊ MIN Ê BÊHNRIHAN RE!
Xaltîka me Îlham lotikek ademî avêt