Me digot qey Kasimpa?alî Receb qeraseyekî zilaman e û wê sozên xwe bîne cîh. Lê xuyaye em bi qilafetê wî xapîyan. Qilafetê wî wek ê zilama ye, serê wî jî têra xwe mezin e, lê ji Cuneyt Arkin xerabtir flîman digerîne, dek û dolaban dizîvirîne.
Kasimpa?ali yê ku bi tirrek mezin dest avêt pirsa Kurd û çareserkirina wê, hefsarê xwe dîsa xist destê eskeran û tirra xwe kir fis, bêhnek gennî bi ser xwe xist.
Dezgeha Ewlekarîya Netewî (MGK) gotina xwe ya dawî got û xwelî li serê serokkomar û serokwezîr kir.
Abdullah Gul û Erdogan ên ku digotin „Wê li Tirkiyê ti?tên ba? çêbibin“ û hêvîyek dabûn Kurdan, di civîna MGK de serê xwe bera ber xwe dan û binê çîroka „Yek dewlet, yek welat, yek millet, yek ziman“ îmze û mohr kirin. Bi vî awayî e?kere bû ku herdu sermezin dek û dolabên Osmanî li serê Kurdan digerînin û çareserkirina pirsa Kurd tenê çîrok û çîvanok in.
Axir, dibêjin „Kulî carekê çeng dibe, du caran çeng dibe, cara sisêyan xwe dide dest“.
Abdullah Gul û Kasimpa?alî Receb jî di cara duyem de xwe dan dest.
Bela Kurd tucarî gotinên bav û kalên xwe ji bîr nekin û di guhên xwe de bikin guhar.
„Bextê Romê nîne“
„Nanê Tirkan li ser kaba wan e“
Enqere
Tir ji Îmamoglû jî berdan
Divê em xwe li ber barana xelkê şil nekin
Leyloka me jî ket nav karwanê aştîxwazan