Di dema şerê PDK û YNK de ( ne şaş bim 1978-79 bû)pêşmergeyekî PDK bi brîndarî tê Nisêbînê. Ji bo ku karibe li Nisêbînê bimîne û bê dermankirin, diviyabû bibûya hemwelatîyê Tirkîyê.
Xalê Cercûr Omerî bû. Hinek dost û nasan xwe avêtin tor û bextê wî û jê re mesela pêşmerge gotin, gotin: „Xalê Cercûr, gava pêşmergeyê me derxistin dadgehê, bêje ew kurê min e. Ji zûde wenda bû, va niha derketiye holê û ez bavê wî me“.
Xalê Cercûr dibêje: „Ser seran û ser çavan, ma ji vê rehettir“ û dilê xortan xweş dike.
Werhasil, roja dadgehê tê, yê pêşmerge derdikeve pêşberî dadwer.
Dadwer jê dipirse: „Tu kîyî oxlim, tu kurê kêyî?“
Pêşmerge: „Ez kurê Cercûr im“.
Dadwer berê xwe dide xalê Cercûr û dibê:
„Ma rast e evê han kurê te ye?“
Cercûr hêrs dibe û ji yê pêşmerge re dibê:
„Te go tu kurê min î? Kengî min nîhaye dêya te oxlim, tu ji ku kurê min î?“
Û rebenê pêşmerge derewîn derdixe.
Îcar ev jî mesela me û bratîya Kurd û Tirkoleran e. Hinek Kurdên xwelîser sibê, nîvro, êvarî qikin qarewar, qîjewîj û dibêjin: „Em û Tirk brayên hev in, xelklerin qardaşlixî“ filan û fîstan.
Îcar we go em brayên hev in?
Ji qewla xalê Cercûr ve:
Kengî me nîhaye dêya hev oxlim?
Ev bratî ji ku derket?
Zêdetir
Dîrok xwe dubare nake, bi destê desthilatdaran tê dubarekirin
Ji çar çiyan sisê xeyidîn
Cesaret tunebe zanîn têr nake