Rojekê camêrek dihere gundekî. Camêrê me kesî nas nake û eletexmîn berê xwe dide malekê. Li derî dixe û xwediyê malê derî lê vedike. Xêrhatinê li hev didin û derbasî hundir dibe. Ber êvarê ye û ji bo ?îvê sifre li erdê raxistiye. Camêrê me di hundirê xwe de dibêje, “Bi telaq jina min, bibore xesûya min ji min hez dike.”
Bi rastî jî camêrê me bi siûd e.
Li ser sifrê mesefa savarê û qinên go?tê berxan li ser xemilandine û hîn dest bi xwarinê jî nekirine.
Bi hev re, mahzûban, herdu jinên xwe û mêvan li dora sifrê çarmêlkî rûdinên û dest bi xwarinê dikin. Rebeno ji siba Xwedê de pariya nên bi devê wî nebûye, tê sond bixwara ji ber xelê hatiye. Her kevçiyekî wî wek bêrekê li bin sawarê diket. Xwêya ?îvê hinekî zêde bû, lê disa jî bi çend bêran nêviyê sawarê anî xwarê. Bi tena xwe, nêviyê sawarê û niviyê qinên go?t li iniya xwe xist. Zik li xwe kir me?k…
Bû ?ev û dema raketinê hat. Nivînê camêrê me li binya nivînên xwe danîn. Ji ber ku xaniyê wan ji ode û salonekê pêk dihat, hemû li odeyekê raketin.
Lê ji ber xuya ?îvê, her ji çendakî camêrê me tî dibû. Nivînê mahzûbên û her du jinên wî li kêleka sarincê bûn. Nivînê camêrê me jî li hember sarincê…
Derengiya ?evê kîr li mahzûbanê me radibe, camêrê me jî qirik lê zuha dibe û çavê xwe li taseke av digerîne. Mahzûbanê me bi hesreta quz, mêvan jî bi hesreta taseke av e…
Mahzûban xwe gindir dike nav nivînê jina xwe ya biçûk û pêsîr û nav lingên wê dipelîne.
Bi pelandina mahzûbên re, jinik bi dengekî nizm dibêje, “Eyb e, ?erm e, mêvanê me hîn ?iyar e”
Mahzûban ji jina xwe re dibêje, “Here deriyê sarincê veke, ew ê ronahiya sarincê bide ser çavê wî, bi wê ronahiyê em ê fahm bikin bê ka ?iyar e yan raketiye.”
Jinik ji nav nivînê xwe hedî hêdî ber bi sarincê ve dihere û deriyê wê vedike. Bi vekirina deriyê wê re ronahiya sarincê dide ser çavê mêvan. Çawa ronî dide ser çavê wî, çavên xwe digre û xwe kerr dike. Mahzûban bi kêfxwe?î bi destê xwe bangî jinikê dike. Mahzûbanê me dixirpi?e ser dilê jina xwe niyhandineke bergîrkî lê dike û xwe li ser pi?tê li ser nivînê xwe dirêj dike.
Rebenê mêrik jî ji tîna qirik dike lê hi?k bibe, lê newêre ne xwe bilivîne û ne jî dengê xwe derxe.
Kîrê mahzûbên rabûye û zû bi zû danayê. Diviyabû fî?ekeke din jî biteqîne. Li aliyekî kîr danayê, li aliyekî jî tîna rebeno na?kê…
Xwe li ser nivînê jina biçûk re teqil dike ser nivînê jina xwe ya mezin. Bi teqilkirina wî re jina mezin xwe kerr dike. Ji xwe wê jî xwe dabû benda mêrik. Axûwaxa gaveke berê agirê wê tev rakiribû.
Ew jî wek a din ji mêrê xwe re dibêje, “Le ku mêvanê me ?iyar be!”
Mêrik dibêje, “Hela here deriyê sarincê veke, ji ronahiya sarincê em ê fahm bikin.”
Jinik bi qûnki?kê dihere deriyê sarincê vedike û ronahiya sarincê dide ser çavê mêvan. Çawa ronahî dide ser çavê wî, çavên xwe digre û xwe li xew datîne.
Mêrik ?eqên jinikê dide nava xwe, herdu destên xwe li pêsîran di?idîne û bi ahenk dihere û tê. Di neqeba çar-pênc deqeyan de fî?eka xwe tê diteqîne. Dê xwe rehet dike û dihere nav nivînê xwe û serî davê xewê.
Dibe sibe, mêvanê me bi lez berê xwe dide sarincê, deriyê wê vedike, ?û?a avê radihêlê û bi ser xwe dadike. Bê bêhnvedan ?û?ê dibe li binî disekinîne.
Mahzûban li mêvanê xwe dinêre, ?a? û matmayî dibêje, “Hey malnexerabo, tu fetisî ye.”
Mêvan dibêje, “Erê welleh, ez dikira bifetisiyama. Ji doh ?ev de ez tî me.”
Mahzûban dibêje, “Mala te xera nebe, sarinc li binya lingê te bû, tê rabûya û vexwara law.”
Mêvanê me dibêje, “Bi Xwedê du cara min nêt kir ku rabim, lê tirsiyam. Kî radibû avê vexwe, te pi?ta wan datanî erdê û diniyha wan. Ji tirsa ku tê biniyhî min jî ez ranebûm…
çîrokek xesh bû :))))))
Bi dîn û îman min vê çîrokê di pêla lotixane ya ser facebook ê salek berê nîvîsandî bu lê ve hebkî mutasyon jê derbaskirîye ))) ve ji min dizandî ye ka mafê telîfa min bidin:))))
li versîona min de xwedîyê malê mêre 2 jina ye lê di versîona ve de tenê yek jinik heye 🙂
bibex?înîn niha haya min pê bu ku a ve jî bi versîona 2 jina ye ,sorry))
ev çîrok çîrokek ba? tê zanîn di hêla me , gelo nizanim ve vîya ji me bihistîye )) sala çune li facebooke pela lotikxane hebu , min vê çîrokê ?andî bu gelo ve jiwir biriye heger wisa be ez mafê telefîa xwe dixwazim ha ))) serkeftin ji kedkaren lotikxane , hun zimanê wîjdanê lotikvana ye , eee em bejin bijî lotik û lotikîstan:)