HISÊ ŞEŞAN

Mirovek hevgunêlbaz/ homo dilê xwe dibe xortekî, bi awayekî pêre dostanîyê datîne, lê sererast nikare jêre bibêje, lewma rojekê wî vedixwîne firavînê. Lê berî firavînê çend kesan bi paran digire û wan tenbîh dike ku dema nêzîkî cihê fravînê dibin wê çibikin. Li ser firavînê yê hevgunêlbaz dibê :

-Biner ew xortê ha wê ji bisîkletê bikeve. Û ye ser bisîkletê dikeve.

Xor dibê : Te çawa zanîbû ?

Ew dibê: Hisê min yê şeşan heye.

Navberê de cend deqîqe derbas dibin, yê hevgunêlbaz dibê:

-Biner ev herdu kesên ha wê şer bikin. Û şerdikin.

Piştî nîv seetê dibêje : Biner ev herdu tirimbêlên han wê li hev biqelibin. Û li hev diqelibin.

Pîştî çend deqeyên din dibê: Tu wî xortî dibînî, binere wê bikeve û pîyê wî bişkê.

Ê xort ecêbmayî dimîne û dibêje : Te çawa zanî wê ev tişt hemî biqewimin û qewimîn?

Yê hevgunêlbaz: Ne min got, hisê min yê şeşen heye.

Xort dibê: Ez dixwazim hisê min jî yê şeşan hebe.

Hevgunêlbaz:Hêsaye, ezê te fêr bikim; divê tu çavên xwe bigirî, xwe li ser tiştekî konsentire bikî.

Xort çavên xwe digire, xwe konsentire dike. Çavên xwe vedike dibê: Ev erebe bi sûret tê, wê li derekê bikeve, lê nakeve. Çend carên din çavên xwe digire xwe konsentire dike, lê hisê wî yê şeşen çênabe.

Yê hevgunêlbaz dibê: Em biçin hemamê li hemamê mirov çetir konsentire dibe.

Diçin hemamê yê hevgunêlbaz dibê: Qet/hîç çavê xwe veneke û kosentire bibe.

Ew jî çavên xwe digire, yê hevgunêlbaz, ser û çavên wî sabûn dike, bedena wî lîf dike, hêdî- hêdî destê xwe ji pişta stuyê wî ber bi qûna wî de tîne û hêdî- hêdî qûna wî vedimalîne.

Xort dibê: Wey, qey tu dixwazî bikî qûna min?

Yê hevgunêlbaz dibê: Te dîtttttt çawa hisê te yê şeşan xebitî!