Tevgera Goran û provokasyona Silêmanîyê

?er û pevçûnên navxweyî ne di berjewendîya Kurdan de ye. Ji alîyê kê dibe bela bibe, alozkirina aramîya Kurdistanê di berjewendîya dijmin de ye û ne di xêra Kurdan de ye. Alozkirina aramî û têkbirina destketinên ba?ûrê Kurdistanê, têkbirina her çar parçeyên Kurd û Kurdistanê ye, ?ikenandina xewn û xeyalên temamê Kurda ye û ji dijmin pêve tu faydeyê nade tu kesekî din.

Tevgera Goran ji roja ku derketiye holê û heta niha, bi helwest û kiryarên xwe,  di bin perda guhertin û reforman de hewl dide û dixwaze aramîya li Kurdistanê têk bibe û hikûmeta Kurdistanê birûxîne. Provokasyona vê dawîyê ya li Silêmanîyê û êrî?kirina ser baregeha PDK, nî?ana vî ti?tî ye. Her çiqas serokê Goranê New?îrwan Mistefa xwedêgiravî li dijî bûyera li Silêmanîyê derketiye jî, lê agahdarîyên ku ji PDK û YNK hatine bidestxistin, nî?an dide ku tiliya tevgera Goran û hinek alîyên xêrnexwazên gelê Kurd di vê êrî? û provokasyonê de heye.  

Berî niha jî tevgera Goran bi daxuyanîyekê ji xelkê xwestibû ku serî li ber hikûmeta herêmê rakin û serhildanên Tûnis û Misrê wek mînak nî?anî xelkê dabû. Xuyaye ev provokasyona ku li Silêmanîyê hatiye pêkanîn berhema wê daxuyanîyê ye û ev berhem jî bi rijandina xwîna Kurdan encam da, Kurd bi destê Kurdan hatin kujtin û kêfa dijmin li me hat. Bêyî ku berjewendîyên Kurd û Kurdistanê li ber çav bên girtin, berjewendîyên tevgerî û ?exsî dîsa derketin, derdikevin pê? û bêhna ?erê brakujî ji van kiryar û helwestên xirab tên.

Belkî tevgera Goran di hinek daxwazên xwe de, di pêkanîna reforman û tunekirina gendelî û hinek pirsgirêkên heyî  de xwedî maf be jî. Lê alozkirina rew?a Kurdistanê û hewldanên ku dixwazin xelkê li dijî hikûmetê rakin ser pîyan, ne di ciyê xwe de ye, ji zirarê pêve tu faydeyê nade gelê Kurd. Heger tevgera Goran bawere ku di daxwazên xwe de xwedî maf û heqdar e, divê teko?îna xwe di çarçoveya demokrasîyê û berjewendîyên ba?ûrê Kurdistanê de bime?îne. Divê teko?îna xwe di parlamentoyê de, bi ?êweyên dostane û brayetî bime?îne bêyî ku bibe sedemê alozkirina herêma Kurdistanê û jidestbirina destketinên heyî.

Kurdistan ne Tûnis û Misir e. Kurdistan bûkek ciwan û serbixêlî ye û çar dijminên hov ew dorpêç kiriye, ji çep û rast dixwazin wê bûka serbixêlî birevînin û ji holê rakin. Helbet di destpêka damezrandina dewletekê de kêmasî, gendelî, dizî û her cûreyên xirabîyê pêk tên. Bi taybet jî ev di xwîna gelê Rojhilata Navîn de heye.  Heta dewletek demokratîk (ku ba?ûrê Kurdistanê bi vî halê xwe jî ji piranîya dewletên Rojhilata Navîn demokratîktir e) û mafdar pêk bê, divê sal û zeman derbas bibin. Hê em ne bûne dewlet em radibin doza guhertina hikûmet û parlamentoya ku di Rojhilata Navîn de wek mînaka demokrasîyê tê destnî?ankirin, dikin. Hê me ne gotiye „bismîllah“ hinek radibin fatîhayê li ser can û cesedê bûka serbixêlî dixwînin û dibêjin „el fatîhe“.

Helbet wê xeletî û kêmasîyên hikûmetê jî hebin. Ma di kîjan hikûmetên dewletên cîhanê de xeletî, kêmasî, dizî û gendelî nayên kirin gelo? Di welatên ku herî zêde pê?ketî û qa?o demokrat in, ma dizî nayê kirin yan gendelî têde tuneye? Di kîjan hikûmet û welatê cîhanê de rist û sîstemek %100 bê xeletî heye? Tuneye. Ji ber vê; kî dibe bela bibe, rêxistin, partî yan jî kesên ku bixwazin xelkê ba?ûr li dijî hikûmeta herêma Kurdistanê bînin provokasyonê û rew?a herêma Kurdistanê aloz bikin, destketinên ku bi xwîna ?ehîdan hatine avakirin têk bibin, rûn li ser nanê dijmin dikin, xizmeta dijminên gelê Kurd dikin.

Bi kurt û Kurmancî; têkçûna ba?ûrê Kurdistanê têkçûna herçar parçeyên Kurd û Kurdistanê ye. Kesên ku bixwazin Kurdistanê ji bo berjewendîyên xwe bikin qurban, wê di dîroka gelê Kurd de her û her wek xayîn bên binavkirin.

About The Author