Gelê me yê herêma navbera Mû?ê û Qulpê zanin, devdora wêderê hemû daristan e. Îcar diçûn daristanê ji darên qewîn çoyên serê wan bi çogan (çomaq) ji bo lihevxistinê amade dikirin . Navê çoyê wan jî ‘batkanî’ bû.
Zemanê berê ?erê gundîyan qet xilas nedibû, ji bo zarokan ji bo pez dewar, ji bo mirî?k û hwd… Cîhê bila sedem bila heq serî û guh li hevûdu hûr dikirin !
Wexta ?er dest pê dikir, gazî pîrekan dikirin digotin “ Keçêêê zû batkanî bigihîne min! “
Wek ?erê Ûris û Osmanîyan bi hev diketin. Bi qirçîna batkanîyan ziravê zar û zêçan diqetandin, fena mirî?kên serjêkirî xwîn diherikî. Dibû qêrîn û hewara zarokan û rawestan tunebû, mele bi bangdanê dihate hewarîyê. Bi dengê bangdanê re digotin “ Batkanîyên xwe deynin heta azana ?erif diqede “ . Pa?ê jî pîrekan ?ar û laçikên serê xwe diavêtin navbeyna wan, li ber wan digerîyan ?er disekinî werhasil.
Ev wek mesela hilbijartinê ye.
Hinekan ketina meclîsa Tirko ti?tek pir girîng dîtin û gel bere hev dan; serî û guh ?ikîyan.
Aha hilbijartin jî qedîya. De îcar bi ser birînên xwe de bi nalin û bibêjin “ev çi hale em têde ne”.
Gelo bi ketina meclîsa Tirko Kurd azad bûn ?!ç
Kurdistan
Mazlûmê me got: Bê tifaq jiyan nabe!
Ha bratîya gelan, ha bratîya mişk û pisîkê
Erê keçel e, lê qeraseyekî zilama ye