Ev Şingale Şingale, fermanek reş û tale
Qêra jin, pîr û kale, ziman di dev de lale
Bi navê islam û dîn, qirkirin û serbirîn
Xistin nava welêt şîn, ma kes hiştin bê birîn?
Di bin navê Xwedê de, Mûhemed û Mekê de
Di tarîya şevê de, cilreşan berî lêde
Hilgirê alek reş in, dilbikîn û rûreş in
Mejî hov û qûnreş in, ji jînê ew bêbeş in
DAIŞ-ekî xedare, pir qirêj û gemare
Wek jahra koremare, li Şingalê dibare
Milet kirin tarûmar, ji Şingalê ta Zimmar
Wêran bû gund û bajar, kuştî ketin bêjimar
Sedsala me bîst û yek, ev neyarê tirsonek
Kuştin yara çavbelek, şaciwan û porxelek
Şingal bû gola xwînê, hişk kirin dara jînê
Xwê xistine birînê, weywaweyla vê kînê!
Çend DAIŞ-ekî gemar, çilo gihiştin Zimmar?
Çawa girtin cî û war, kê em xistin devê mar?
Yan ev qeder û bexte, rewşek aloz û sexte?
Bê plan û bê wexte, pştek bê çek û rexte?
Heta me hebin xayîn, canê yarê dibe xwîn
Dibe girî, dibe şîn, ji Zaxo ta Xaneqîn
Lê guhdar be bê hişo, vaye Qasimê Şişo
Xakê ji DAIŞ dişo, kir mişkê devê pişo
Ji Şingal ta Rojava, gurmîna dengê tava
Hezar car malî ava, ronîya herdû çava
Kurdistan, 27.08.2014
Mazlûmê me got: Bê tifaq jiyan nabe!
Ha bratîya gelan, ha bratîya mişk û pisîkê
Erê keçel e, lê qeraseyekî zilama ye