XWEDÊYO TITÛNA BEDLÎSÊ JI BÎR NEKE!

Rêwîyê Kal

Şêxekî fisgenî di dergeha xwe de rûniştî bû, mirîd li dev dora wî kom bibûn.

Şêx:

-Rojekê ez, Îsa û Mûsa em bi hev re çûn serdana Xwedê.

Mirîdan bi hev re bi qêrîneke bilind selawat dan û cardin guhdarîya şêx kirin.

-Xweda cixare dikişand lê dikuxî, min jî qutîya titûna xwe vekir cixarek pêça û dirêjî destê Xwedê kir. Min jê re got: “ Ew titûna ku tu dikişînî cenabê te dikuxîne, ka vêya bikişîne hela çawaye?“

Mirîd: Êêêê şêxê min..

-Xweda nefesek ji cixara min kişand û got:“ Şêxê delal, cixara te pir xweş e, gelo ev çi titûn e?“

– Hebîbê min ev titûna Bedlîsê ye.

Xweda:

-Careke din ku tu hat, ji min re ji vê titûnê bîne. Tu ji bîr nekî ha!

Werhasil, şêx bi derewên xwe hejmara mirîdên dora xwe zêde kir, jîya û mir çû ser emelê xwe. Em werin ser gilî û gazindên xwe!

Xwedêyo, ew zimanê te xuliqand û da Kurdan, navê wî zimanî jî Kurdî ye, niha îblîsek bûye şaredarê Bedlîsê û ew ziman li ser şaredarîyê reş kir, navek bi Tirkî nivîsand. Bo xatirê titûna Bedlîsê be jî tu wî îblîsî qehir bikî, ma nabe?

Cejna we ya Remezanê pîroz û bimbarek be!

About The Author